|
Title
|
اثربخشي آموزش شايستگي اجتماعي بر سازگاري، رفنار كمك طلبي و سرزندگي تحصيلي دانش آموزان مبتلا به ناتواني يادگيري
|
|
Type
|
Thesis
|
|
Keywords
|
The aim of this study was to evaluate the effectiveness of competency training on adaptation, adaptability, refinement of seeking help and academic vitality of students with special learning disabilities. The present study is a quasi-experimental with a pretest, posttest design with a control group and a two-month follow-up period. The sample of this study is 30 students with learning disabilities in the fifth grade of primary school referred to the Center for Educational Learning Disabilities in Shiraz in the academic year 1397-1397 who were selected by available sampling method and randomly divided into two experimental groups (15 people). ) And the control group (15 people) were assigned. Both groups underwent pre-test and the experimental group was trained in social competency program for 10 sessions, while this control was not provided for the control group and at the end, a post-test was performed for both groups. For data collection, Sinha and Singh (1993) Student Adjustment Que
|
|
Abstract
|
هدف اين مطالعه بررسي اثربخشي آموزش شايستگي بر سازگاري، ع سازگاري، رفنار كمك طلبي و سرزندگي تحصيلي دانش آموزان مبتلا به ناتواني يادگيري خاص بود. پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايش با طرح پيش آزمون، پس آزمون با گروه گواه و دوره پيگيري دو ماهه است. نمونه اين پژوهش 30 نفر از دانش آموزان داراي ناتواني يادگيري دوره پنجم ابتدايي مراجعه كننده به مركز اختلال يادگيري آموزش و پرورش شهر شيراز در سال تحصيلي 1398-1397هستند كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي (15نفر) و گروه گواه (15نفر) گمارش شدند. از هر دو گروه پيش آزمون به عمل آمد و گروه آزمايش به مدت 10 جلسه تحت آموزش برنامه شايستگي اجتماعي قرار گرفتند، در حالي كه براي گروه گنترل اين آموزش ارائه نشد و در پايان براي هر دو گروه پس آزمون اجرا شد. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه سازگاري دانش آموزان سينها و سينگ (????) و برنامه آموزشي شايستگي اجتماعي بر اساس مدل شايستگي اجتماعي فلنر و همكاران (1990) استفاده شده است. اطلاعات جمع آوري شده با استفاده از تحليل كوواريانس يك راهه (ANOVA) و با استفاده از نرم افزار آماري SPSS تحليل شد. نتايج تحليل كوواريانس يك راهه نشان داد كه بين نمرات گروه آزمايش و گروه كنترل در سازگاري اجتماعي، عاطفي و تحصيلي تفاوت معناداري وجود دارد بنابراين آموزش شايستگي اجتماعي بر سازگاري اجتماعي، عاطفي و تحصيلي گروه آزمايش تاثير متبت و معناداري داشت (001/0 P<). با توجه به يافته هاي اين پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه برنامه ريزي جهت آموزش شايستگي اجتماعي در بهبود سازگاري اجتماعي، عاطفي و تحصيلي دانش آموزان مبتلا به ناتواني يادگيري داراي اهميت ويژه اي مي باشد.
|
|
Researchers
|
Yousef Dehghani (Primary advisor) , Soran Rajabi (Advisor)
|