|
Title
|
اندازه گيري حداكثر توليد پايدار ذخاير ميگوي خليج فارس msy
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
Not Record
|
|
Abstract
|
به منظور مديريت منابع و بهره برداري مناسب و مطلوب از ذخاير، شناخت و سنجش نقاط مرجع مديريتي در شيلات از اولويتها است و بدون آن امكان هيچ گونه برنامه ريزي ميسر نمي باشد. يكي از نقاط مرجع مهم در شيلات حداكثر توليد پايدار است. دو روش اصلي براي اندازه گيري حداكثر توليد پايدار روش توليد مازاد و روش مبتني بر نرخ مرگ و مير طبيعي است. دو الگوي اصلي توليد مازاد، الگوهاي شيفر و فكس هستند كه در اين مطالعه با استفاده از آنها، حداكثر توليد پايدار ذخاير ميگوي خليج فارس (محدوده آبهاي استان بوشهر) در سال 1381 و مقدار تلاش استاندارد ايجاد كننده اين ميزان توليد يعني Fmsy تخمين زده شده است. علاوه بر اين از سه روش تجربي گولند، كاديما و گارسيا - كه مبتني بر نرخ مرگ و مير طبيعي (M) هستند - براي محاسبه حداكثر توليد پايدار استفاده شده است. سپس حداكثر توليد پايدار به دست آمده از روشهاي توليد مازاد و تجربي با هم مقايسه شده است. نتايج الگوي فكس با كمي چشم پوشي تقريبا معادل متوسط هر سه نرخ مرگ و مير طبيعي نتايج گولند و گارسيا بوده است. الگوي كاديما در محاسبه حداكثر توليد پايدار دچار بيش برآورد است. با توجه به اينكه در دهه گذشته زيستگاهها و ذخاير ميگوي استان بوشهر به شدت تحت فشار عوامل انساني بوده و بيش از اندازه مورد برداري قرار گرفته است، شاخص ديگري با نام حداكثر توليد ثابت پيشنهاد شده است كه بر اساس آن، برداشت پايدار در سال 1381 بين 1200 تا 1600 تن برآورد شده است.
|
|
Researchers
|
Parviz Hajiani (First researcher) ,
|