|
Title
|
اثر كيفيت يرساخت اجتماعي بر رشد اقتصادي در يك اقتصاد غني از منابع طبيعي: مورد ايران
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
Not Record
|
|
Abstract
|
هدف اصلي اين مطالعه بررسي تاثير كيفيت زير ساخت اجتماعي بر رشد اقتصادي تعادلي در يك اقتصاد غني از منابع طبيعي در چارچوب يك الگوي رشد درون زا مي باشد. الگوي طراحي شده اين امكان را فراهم مي سازد كه تاثير منابع طبيعي تجديدناپذير بر كيفيت زيرساخت اجتماعي و در نتيجه بر رشد اقتصادي را مورد بررسي قرار دهيم. نتايج حل الگو با كمك نظريه كنترل بهينه نشان مي دهد كه تاثير منابع طبيعي تجديدناپذير بر رشد اقتصادي در وضعيت پايدار به پارامترهاي الگو بستگي دارد. به گونه اي كه اگر منابع طبيعي تجديدناپذير موجب تخريب زيرساخت اجتماعي گردد، تاثير مثبت منابع بر رشد اقتصادي كاهش خواهد يافت و حتي تحت شرايطي مي تواند تاثير منفي بر رشد اقتصادي داشته باشد. در مرحله بعد الگو براي اقتصاد ايران به عنوان يك كشور غني از منابع انرژي كاليبره گرديده است. نتايج بيانگر آن است كه براي رسيدن به متوسط نرخ رشد تعادلي اقتصادي 8 درصد (مطابق برآورد الگو و هدف افق 1404) لازم است كه كيفيت زيرساخت اجتماعي در ايران به طور متوسط با نرخ 3/4 درصد بهبود يابد. پس از كاليبره كردن الگو بدون لحاظ زيرساخت اجتماعي، متوسط نرخ رشد تعادلي برابر با 6 درصد مي گردد. اين نتيجه نشان مي دهد كه عدم توجه به نقش كليدي زير ساخت اجتماعي در الگوهاي رشد براي اقتصاد ايران مي تواند منجر به برآورد نادرست از نرخ رشد بلند مدت گردد. تحليل حساسيت بيانگر اين است كه يك درصد بهبود در شاخص كيفيت زير ساخت اجتماعي مي تواند منجر به افزايش نرخ رشد تعادلي به ميزان 42/0 درصد گردد. بنابراين توجه به نفش زير ساخت اجتماعي در رشد اقتصادي براي برنامه ريزان و سياست گذاران اقتصادي- اجتماعي از اهميّت ويژه اي برخوردار است.
|
|
Researchers
|
Mohboobeh Jafari (First researcher) ,
|