|
Title
|
مقايسه اثربخشي زوج درماني مبتني بر مدل درمان جراحت دلبستگي با زوج درماني يكپارچه نگر بر بخشش در زنان آسيب ديده از خيانت زناشويي
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
زوج درماني مبتني بر مدل درمان جراحت دلبستگي، زوج درماني يكپارچه نگر، بخشش، خيانت زناشويي
|
|
Abstract
|
هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي زوج درماني مبتني بر مدل درمان جراحت دلبستگي و مقايسه آن با زوج درماني يكپارچه نگر بر بخشش در زنان آسيب ديده از خيانت زناشويي بود. روش: روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري 3 ماهه و جامعه ي آماري 58 زن آسيب ديده از خيانت زناشويي مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر بوشهر در سال 1398 بود. از بين داوطلبان پس از غربالگري با پرسشنامه ي بخشش راي و همكاران (2001)، 30 زن انتخاب و به همراه همسر پيمان شكن خود به صورت تصادفي در سه گروه در هر گروه 10 زوج جايگزين شد. زوج درماني مبتني بر مدل درمان جراحت دلبستگي زوكاريني، جانسون، دالگليش و ماكين (2013) و برنامه زوج درماني يكپارچه نگر باكوم، اسنايدر و گوردون (2009) در 8 جلسه ي 90 دقيقه اي زوجي هفته اي يكبار به گروه هاي آزمايش ارائه و داده ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس مختلط با اندازه-گيري مكرر تحليل شد. يافته ها: نتايج حاكي از تأثير مداخله ي زوج درماني مبتني بر مدل درمان جراحت دلبستگي و زوج درماني يكپارچه نگر بر بخشش زنان آسيب ديده از خيانت زناشويي (51/16F= ،01/0=P)(21/15F= ،05/0=P) و پايداري اين تأثير در مرحله ي پيگيري در هر دو مداخله بود. نتايج آزمون تعقيبي توكي نشان داد كه تأثير مداخله ي زوج درماني مبتني بر مدل درمان جراحت دلبستگي بر بخشش در زنان آسيب ديده از خيانت زناشويي بيشتر از مداخله ي زوج درماني يكپارچه نگر است. نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي پژوهش، زوج درماني مبتني بر مدل درمان جراحت دلبستگي مداخله ي مؤثري براي افزايش بخشش در زنان آسيب ديده از خيانت زناشويي است
|
|
Researchers
|
Mostafa Dehghani (First researcher) , Dr. Khaled Aslani (Second researcher)
|