|
Title
|
شيوۀ روايي مولوي در بسط و انسجام داستان پير چنگي
|
|
Type
|
Presentation
|
|
Keywords
|
داستان، مولوي، مثنوي، پيرچنگي
|
|
Abstract
|
در اين مقاله شيوۀ داستان پردازي مولانا در داستان مشهور پير چنگي مورد مطالعه قرار گرفته است. بر اين اساس پس از مقدمه و
ارائۀ خلاصه اي از داستان، جهت تبيين شيوة قصه پردازي مولانا به سه مقولۀ طرح يا پلات داستان، تحول و فنا در وجود قهرمان و
بالأخره روش روايي فاصله گذاري پرداخته شده است. مثنوي داراي بوطيقاي داستان متفاوتي است؛ البته قواعد و قوانين حاكم بر
ديگر آثار داستاني نيز در آن قابل پي گيري است، اما علاوه بر آنها شيوه هاي ديگري نيز وجود دارد كه باعث تمايز و برتري
مثنوي مي شود؛ يكي از آنها تحول شخصيتهاي داستان است كه با مقولۀ فنا در ارتباط است و بر جزء جزء اثر تأثير مي گذارد.
مقولهي «فاصله گذاري» كه «بلاغت منبري» و استطراد نيز ناميده شده است، ديگر مشخصۀ روش روايي داستان پردازي مولوي
است كه در ارتباط با چگونگي توسعۀ متن و تناسب مطالب و سيرآفاقي- انفسي در اين تحقيق به آن پرداخته شده است.
|
|
Researchers
|
Manizheh Poornemat Roodsari (First researcher) , Naser Jaberi (Second researcher)
|