|
Title
|
نگاهي به سروده هاي محمد ابراهيمي
|
|
Type
|
Presentation
|
|
Keywords
|
زبان، گويشها، محلّي سرايي، محمّد ابراهيمي، هويّت.
|
|
Abstract
|
زبان محلّي هر منطقهاي، شناسنامه و هويّت مردم همان منطقه و گوياترين سند براي معرّفي مردمان آن سرزمين است
كه در طول تاريخ، گَرد فراموشي بر آن نشسته و امروز وظيفۀ سترگ نگاهباني از اين فرهنگ غني، توجّه ويژۀ نسل
جديد به آن را ميطلبد. در اين جستار با معرّفي يكي از شاعران محلّي سراي استان بوشهر و آوردن نمونه هايي از
اشعار محلّي وي كه آيينۀ بازتاب آداب و رسوم پيشينيان و كهنترين واژه هاي محلّي است، به ارائۀ پيشنهادهايي در
خصوص چگونگي حفظ زبان محلّي مي پردازيم. محمّد ابراهيمي، شاعر محلّي سراي بوشهري اهل روستاي كبگان
است كه با طنزهاي محلّي اش، يكي از شاعران توانمند حوزه محلّي سرايي است. او علاوه بر غزل، دوبيتي هايي مصوّر
و مخيّلي دارد كه بهره گيري از واژه هاي كهن بومي، اشعار او را به فرهنگنامه اي غني بدل كرده است. حاصل اين
تحقيق، گفتوگوي مستقيم با محمّد ابراهيمي )شاعر محلّي سراي اهل كبگان( و ارجاع به منابع و مآخذ در زمينه
ادبيّات عامه است. مكتوب شدن اشعار و نوشته هاي محلّي نخستين گام محكم به منظور حفظ واژه هايي است كه
نسل امروز يا از آنها استفاده نمي كند يا كمتر استفاده مي كند. علاوه بر مكتوب شدن اين واژه ها، برگزاري دوره هاي
آموزشي زبان محلّي از ديگر راهكارهاي موثّر در حفظ هويّت اصيل و زبان مادريمان است كه توجّه ويژه اي را مي
طلبد. يكي از نشانه هاي اصالت گويش دشتي اين است كه هنوز واژه و لغاتي از زبان پهلوي ساساني در آن وجود
دارد. بهره گيري از آرايه هاي ادبي به ويژه جناس از جمله بازيهاي زباني ابراهيمي در اشعار محلّي اش است.
|
|
Researchers
|
Naser Jaberi (Second researcher)
|