|
تحقيق حاظر به منظور بهبود مهارت نوشتاري زبان آموزان ايراني با استفاده از اصول تحليل گفتمان انتقادي كه توسط ون دايك (2000) ارايه شده بود پرداخت. بدين منظور، 57 زبان آموز هم سطح ايراني از طريق آزمون تافل به عنوان افراد اين تحقيق انتخاب شدند. افراد انتخاب شده براي اين تحقيق به طور تصادفي به دو گروه تجربي و كنترل تقسيم شدند. لازم به ذكر است كه گروه تجربي از 28 زبان آموزتشكيل شده بود (16 زبان آموز دختر و 12 زبان آموز پسر ). به علاوه گروه كنترل متشكل از 29 زبان آموز بود ( 17 زبان آموز دختر و 12 زبان آموز پسر ). هر دو گروه تحت آموزش مشابه اي قرار گرفتند. شايان دكر است كه روشي كه براي تدريس مهارت نوشتاري به گروه تجربي ارايه شد داراي تفاوتهايي بود. به عبارت ديگر، گروه تجربي استفاده به جا و مناسب از استراتژيهاي نوشتاري همچون (شرح )، توضيح، تكرار، استدلال يا توصيف را طي آموزش فراگرفتند. بعد از طي ساعتها آموزش ، هر دوگروه درباره يك موضوع انشا نوشتند كه با استفاده از روش امتياز بندي كلي بررسي و بارم بندي شدند. نمرات انشاهاي دو گروه از طريق تي تست مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج تحقيق تفاوت معناداري را را بين عملكرد دو گروه نشان داد. به عبارت ديگر، آموزش بر پايه تحليل گفتمان انتقادي مهارت نوشتاري زبان آموزان را به صورت معناداري بهبود بحشيد. نتايج تحقيق همچنين نشان داد كه تفاوت معناداري بين عملكرد زبان آموزان دختر و پسر وجود ندارد. و اين بدان معنااست كه جنسيت بر مهارت نوشتاري تاثيري ندارد.
|