|
Abstract
|
خلاصه مديريتي:
استان بوشهر با دارا بودن موقعيت و مزيت هاي ژئواستراتژيك در كشور و منطقه و مرز دريايي طولاني با خليج فارس به عنوان يك منبع استراتژيك در صنعت شيلات محسوب مي شود. به دليل شكل گيري و ايجاد بنگاه هاي كسب و كار در بخش هاي مختلف زنجيره توليد اعم از توليد، فرآوري و آبزي پروري تا صادرات ماهيان حرام ميگو ، مي توان صنعت شيلات را به عنوان يكي از مزيت ها و فرصت هاي سرمايه گذاري در استان بوشهر تلقي كرد. اين صنعت با توجه به ظرفيت هاي درآمدزايي و ارزآوري، بازده اشتغال زايي بالا نسبت به ميزان سرمايه گذاري، شيوه توليد كاربر به جاي سرمايه بر، اشتغال گروه هاي محروم و آسيب پذير به ويژه زنان، يكي از صنايعي است كه مي تواند در توسعه اقتصادي كشور و توزيع منافع اقتصادي نقش ارزشمندي را ايفا نمايد و به همين لحاظ موردتوجه مديران اقتصادي در سطح ملي و سطوح استاني قرارگرفته است. روندهاي بين المللي صنعت آبزيان
طبق گزارش رسمي فائو 2020 ، توليد جهاني آبزيان در سال 2018 به حدود 179 ميليون تن رسيد و ارزش كل فروش آن 401 ميليارد دلار تخمين زده شده است، از اين ميزان 82 ميليون تن با ارزش 250 ميليارد دلار ناشي از توليدات حاصل از آبزي پروري است. از ميزان كل توليدات، 156 ميليون تن براي مصرف انسان مورد استفاده قرار گرفت. بيش از 5/61 درصد كل 7378 ميليون تن توليدات آبزي پروري جهان به ميزان 4/45 ميليون تن مربوط به كشور چين مي باشد هند، اندونزي، ويتنام و بنگلادش در رتبه هاي دوم تا پنجم قرار دارند. نروژ به عنوان برترين كشور (عمدتاً توليدات ماهي در قفس) رتبه ششم دنيا، سپس شيلي رتبه هفتم دنيا و نخست قاره آمريكا و رتبه هشتم به برترين كشور آفريقايي يعني كشور مصر و ايران با توليد 320147 تن در رتبه هفدهم دنيا و نخست خاورميانه قرار دارد. در ميان كشورهاي خاورميانه پس از ايران تركيه با 234 هزار تن و پاكستان با 148 هزار تن به ترتيب در رتبه 21 و 25 دنيا قرار دارند. مطابق اخرين آمارهاي رسمي فائو 2020 نشان مي دهد ميزان مصرف جهاني آبزيان از 1961 تا 2017 با ميانگين سالانه 1/3 درصد افزايش يافته است، اين رقمي تقريباً دو برابر رشد سالانه جمعيت جهان (6/1 درصد) براي مدت مشابه بالاتر از ساير غذاهاي پروتئيني (گوشت ، لبنيات ، شير و غيره) كه سالانه 1/2 درصد افزايش يافته است. سرانه مصرف غذاهاي دريايي از 9 كيلوگرم در سال 1961
|