|
Title
|
ساختار جمعيتي ماهي شانك زردباله ( Acanthopagrus latus (Houttuyn1782 بخش شمال خليج فارس با استفاده از نشانگر ريزماهواره
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
tusريزماهواره، تنوع ژنتيكي، ژنتيك جمعيت، خليج فارس
|
|
Abstract
|
شانك زردباله ) (A. latusمتعلق به خانواده شانكماهيان و يكي از ماهيان اقتصادي و بـازار پسـند خلـيج
فارس است. در اين تحقيق با استفاده از 8جايگاه ريزماهواره، ساختار جمعيتي و ميزان تنوع ژنتيكي اين گونه
در 6منطقه صيادي در خليج فارس شامل بندر دير، بندر بوشهر، گناوه، هنديجان و خورموسـي بررسـي شـد.
تعداد آللهاي مشاهده شده در جايگاههاي مختلف بين 7تا 12عدد با ميانگين 9/9آلل براي هر جايگاه بود كه
نسبت به آللهاي بهدست آمده جمعيتهاي اين گونه در نقاط ديگر پايينتر بود. از 48جايگاه مورد بررسي 21
جايگاه در تعادلهاردي واينرگ بود. ميزان هتروزايگوسيتي مشاهده شده و مورد انتظار بهترتيـب /77و 0/88
محاسبه گرديد. بر اين اساس تنوع ژنتيكي در جمعيت دير بيش از ساير مناطق مشاهده شد. آنـاليز واريـانس
مولكولي نشان داد كه %93از ميزان اختلاف ژنتيكي در درون جمعيتها و %7اختلاف ژنتيكي بين جمعيتهـا
ميباشد. اگر چه ميزان شاخصهاي Fstو Rstكم است اما اختلاف معنيداري بين جمعيـتهـاي ديـر، بوشـهر و
خورموسي وجود دارد. همچنين بر اساس فاصله ژنتيكي و PCAجمعيتهـاي خورموسـي و ديـر قابـل تمـايز
ميباشند. جريان ژني بالايي بين جمعيتها وجود دارد كه احتمالاً ناشي از جابجايي لاروها از طريق جريانات آبي
ميباشد. بهطوركلي سه جمعيت خورموسي، دير و بوشهر قابل تفكيك ميباشند كه جمعيت بوشهر داراي زيـر
جمعيتهاي گناوه و دلوار ميباشد. اين نتايج ميتوانند براي مديريت ژنتيكـي جمعيـتهـاي مـاهي شـانك و
تشكيل گلههاي پرورشي و همچنين در نظارت بر تغييرات تنوع ژنتيكي در آينده مورد استفاده قرار گيرد
|
|
Researchers
|
ُAhmad qasemei (First researcher) , Mehdi Mohammadi (Second researcher) , Ali Fakhri (Third researcher)
|