|
Title
|
نقش علماي مهاجر بحريني در گسترش تشيع در ايران از دوره ي صفويه تا دوره ي قاجار(1344-907 ه .ق
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
ايران، بحرين، علماي بحرين، تشيع، صفويه، قاجاريه.
|
|
Abstract
|
مهاجرت علماي شيعه از سرزمين هايي مانند جبل عامل، بحرين، عراق و يمن به ايران، و نقش آنان درترويج تشيع در ميان ايرانيان ازجمله موضوع هايي است كه در دهه هاي اخير مورد توجه و استقبال پژوهشگران قرار گرفته است.
گرچه بعضي محققان در اهميت و ميزان اين تأثيرگذاري اظهار ترديد كرده اند، ولي بايد گفت كه بيشتر آنان، نقش مهاجرت را در اين دگرگوني مذهبي بسيار مهم، تأثيرگذار و تعيين كننده دانسته و چندين كتاب، رساله و مقاله در اين موضوع نگاشته اند.
اما به نظر مي رسد در مطالعاتي ازاين دست دو كاستي وجود دارد: نخست اينكه مي توان گفت همه ي كتاب ها، رساله ها و مقاله هايي كه به موضوع علما ي مهاجرو تأثير آن بر تشيع ايرانيان پرداخته اند، مهاجرت علماي جبل عاملي را موردبررسي قرار داده اند و ما هيچ اثر مستقلي نداريم كه جريان هاي ديگر مهاجرت، ازجمله مهاجرت علماي بحريني را موردبررسي قرار داده باشد. ديگر اين كه از بررسي آثاري كه در زمينه هاي يادشده به نگارش درآمده اند چنين پيداست، كه اين نويسندگان پديده ي مهاجرت علما و تأثيرگذاري آن را محدود به دوره ي صفويه مي دانند. اين در حالي است كه جريان تأثيرگذار مهاجرت علما در دوره ي پسا صفويه همچنان ادامه داشته است. اين پژوهش با طرح اين پرسش كه علماي بحريني چه نقشي درگسترش تشيع درميان مردم ايران داشته اند؟ برآن است تا به روش توصيفي –تحليلي، اين موضوع را در محدوده ي زماني ياد شده بررسي كند. يافته پژوهش نشان مي دهد كه علماي بحريني با حضور در ايران، از طريق رونق دادن به مدارس ديني، تدريس و تربيت شاگردان، تأليف كتاب و رساله در مباني مذهبي، برپايي نماز جمعه و جماعت و ديگر كنش هاي فرهنگي و تبليغي، نقش مهمي در گسترش تشيع در ايران، به ويژه درنواحي جنوبي داشته اند.
|
|
Researchers
|
mohamad hasan ansari (First researcher) , Hamid Asadpour (Second researcher)
|