|
Title
|
نگاهي سبك شناختي به سوره يس با تكيه بر ديدگاه هاي ساختار گرايي
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
Not Record
|
|
Abstract
|
علم سبك شناسي، روش نقدي جديدي است كه متون را بر اساس ظواهر لغوي و ادبي از يكديگر متمايز مي سازد و آنها را بر اساس ساختارهاي لفظي، تحليل و بررسي مي كند تا بدين گونه به جنبه هاي ادبي و زيبايي شناسي موجود در متن پي ببرد. سوره يس از سوره هايي است كه بسيار مورد سفارش انبيا و اوليا قرار گرفته و فضيلت هاي بي شماري نيز براي آن برشمرده اند. نظر به اينكه محتواي اين سوره بر سه اصل نبوت، توحيد و معاد استوار است لذا ظواهر لغوي و ادبي خاصي جهت انتقال اين مفاهيم به مخاطب به كار رفته است. ما در نوشتار پيش رو، با روشي توصيفي – تحليلي برآنيم تا بر پايه دانش سبك شناسي و طبق نظريات ساختارگرايي به بررسي سطوح آوايي، تركيبي و معنايي اين سوره بپردازيم تا از اين طريق به جنبه هاي ادبي و زيبايي شناسي سوره و رابطه ي اين سطوح با ساختار كلي متن پي ببريم. از مهمترين نتايج بحث در سطح آوايي رعايت فاصله در آيات، به كارگيري اصوات مد "آ، اي، او"، و دو حرف "ميم و نون" است كه علاوه بر آهنگين نمودن سوره، تأكيدي بر مضامين آن نيز به شمار مي آيد. در سطح تركيبي اسلوب خبري به جهت تذكر اموري چون حقانيت بعثت پيامبر و معاد به كار رفته است. چنانچه در اسلوب استفهام، همزه "أ" نسبت به باقي ادوات استعمال بيشتري يافته كه غرض از آن اقرار و توبيخ كافران مي باشد. در سطح معنايي نيز تكرار حروف، الفاظ و عبارات، تضاد و ترادف موجود در سوره دلالت بر اغراض خاصي دارند كه ذيل متن به آن ها اشاره خواهد شد.
|
|
Researchers
|
Ali Khezri (First researcher) , Rasoul Balavi (Second researcher) ,
|