|
Title
|
واكاوي خط مشي سياسي و اداري هخامنشيان در شبه جزيرۀ عربستان
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
هخامنشيان، عربستان، خليج فارس، جادۀ بخورات، تيما، اتحاديۀ قيداري
|
|
Abstract
|
هخامنشيان چه مناطقي از شبه جزيرۀ عربستان را تحت كنترل خود داشتند و نوع حاكميت و شيوۀ ادارۀ آن مناطق چگونه بوده است؟ محققان در اين باره اختلاف نظرهاي فراواني دارند. در پژوهش حاضر با مرور و بازبيني ديدگاه هاي پژوهشگران پيشين تلاش شده است كه با توجه به شواهد و مدارك تاريخي و باستان شناختي جديد، خط مشي سياسي و اداري هخامنشيان درخصوص اين سرزمين روشن گردد. يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد كه چون بخش هاي بزرگي از شبه جزيرۀ عربستان در اين زمان تا اندازۀ زيادي ناشناخته و دور از دسترس بوده است، نبايد آن را به عنوان يك واحد جغرافيايي و سياسي يكپارچه درنظر گرفت. چنين به نظر مي رسد كه عربستان در دورۀ هخامنشيان به بخش هاي مجزايي از نظر اداري و سياسي تقسيم شده بود: ساتراپي اربايه از جنوب سوريه و بيابان نقب تا شمال حجاز را شامل مي شد و برخي نواحي واقع در كرانه هاي جنوبي خليج فارس مانند بحرين (تيليمن) و عمان (مَك) هم واحدهاي سياسي مجزايي به شمار مي رفتند. هخامنشيان كرانه هاي جنوبي خليج فارس را از طريق ساتراپي هاي بابل و مكران (ساتراپي چهاردهم) اداره مي كردند و مناطق مواصلاتي شمال و غرب عربستان را با پيمان اتحادي كه با اتحاديۀ قيداري بسته بودند تحت نظارت داشتند. گسترش قنات ها در عربستان و عايدات ناشي از جريان تجارت بخورات نشان مي دهد كه ميان دو طرف روابطي دوسويه و سودمند وجود داشته است.
|
|
Researchers
|
Hamidreza Peighambari (First researcher)
|