|
Title
|
اثرات سطوح مختلف شوري آب بر ميزان رشد، تغذيه، تركيب لاشه و پاسخ هاي فيزيولوژيكي در ماهي سي باس آسيايي
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
Not Record
|
|
Abstract
|
در مطالعه حاضر اثر آب شيرين و شوريهاي مختلف 15، 35 و 50 گرم بر ليتر (ppt) بر رشد، تغذيه، تركيب لاشه و ميزان گلوكز و كورتيزول پلاسما در ماهي سي باس آسيايي (Lates calcarifer) بررسي شد. 180 قطعه بچه ماهي با ميانگين وزن اوليه 41/0±36/34 گرم در يك طرح كاملاً تصادفي بين 12 تانك فايبر گلاس مدور 300 ليتري توزيع شدند. غذادهي تا حد سيري دوبار در روز به مدت 30 روز انجام شد. در پايان آزمايش زيست سنجي انجام گرفت و نمونه هاي پلاسما و لاشه و براي بررسي پارامترهاي بيوشيميايي خون و تركيب بيوشيميايي بدن جمع آوري شد. نتايج حاصل نشان داد كه تيمار آب شيرين داراي اختلاف معني داري در پارامترهاي رشد و تغذيه با ساير تيمارها بود (05/0> p). همچنين نتايج آناليز لاشه نشان داد كه درصد رطوبت تيمار آب شيرين در مقايسه با ساير تيمارها به صورت معني داري بالاتر (11/0±07/72) بود (05/0> p). ميزان گلوكز و كورتيزول در تيمار با شوري 15 گرم بر ليتر به ترتيب به طور معني داري (05/0> P) بالاتر از تيمارهاي با شوري 35 و 50 گرم بر ليتر و تيمار آب شيرين و تيمار با شوري 35 گرم بر ليتر بود. به طور كلي اين مطالعه نشان داد كه اين گونه مي تواند تغييرات در محدوده آب درياها تا آب لب شور را در محدوده زماني 30 روزه تحمل كند و به طور موفقيت آميزي و بدون نشان دادن تلفات با آب شيرين سازگار شد. اما، به دليل صرف انرژي بالا به منظور تنظيم اسمزي در آب شيرين اين گونه نمي تواند گزينه مناسبي براي پرورش در آب شيرين باشد.
|
|
Researchers
|
Mahmoud Nafisi Bahabadi (Second researcher) , Vahid Morshedi (Third researcher) ,
|