|
Title
|
بازتاب انديشه و خرد در شعر ناصر خسرو
|
|
Type
|
Presentation
|
|
Keywords
|
ادبيات متعهّد، ناصر خسرو، انديشه، خرد.
|
|
Abstract
|
«خرد» به منزلة داشتن دانش، شعور، فهم، تجربه و بصيرت اكتسابي به همراه قابليت كاربست آن هاست. نيز «انديشه» يا «تفكّر»، كاري ذهني است و زماني مطرح مي گردد كه انسان با مسئله اي مواجه است و خواستار حلّ آن مي باشد. دراين هنگام در ذهن، تلاشي براي حلّ مسئله آغاز مي گردد كه آن را «تفكّر» و «انديشه» مي نامند. با پيش چشم داشتن اين مسائل، پژوهش پيش رو با هدف بازخواني ديدگاه حكيم ابومعين ناصرخسرو قبادياني بلخي(481- 394 هق) پيرامون انديشه و خرد و به شيوۀ توصيفي- تحليلي فراهم آمده است. شعر اين شاعر نام آشنا همانند آيينه، جامعه و اوضاع و احوال سياسي و اجتماعي عصر او را به وضوح در خود انعكاس داده است. خاصّه شكايات و انتقادات ناصرخسرو، يادآور برخي از شعرهاي «ويكتور هوگو» است كه پس از آوارگي از وطن براي مخالفت با كودتاي ناپلئون سوم در تبعيدگاه سروده است. با دقّت در اشعار ناصرخسرو از جمله دريافته مي شود كه در نظر وي انديشه و خرد انساني كليدِ پذيرفته شدن طاعت وي به درگاه ربّ العزت است. زيرا اگر طاعت از روي دانش و دانايي و با خرد نهادينه شده انجام شود، بيشتر مورد قبول حقّ واقع مي-شود. او در عين حال عقيده دارد كه با طاعت و نياز جاهلانه نبايد به سوي خدا رفت مگر آنكه آدمي به انديشه و خرد و دانش ذاتي دين آشنا شده باشد. ناصرخسرو خرد را به عنوان عالي ترين مفهوم براي دست يابي به اسرار و رموز آفرينش مي داند كه به همراهي دين و دانش، موجب سعادت و رستگاري انسان مي شود.
|
|
Researchers
|
Mojahed Gholami (First researcher) , Naser Jaberi (Second researcher) , Amrollah Moradi (Third researcher)
|