|
Abstract
|
يكي از ويژگي هاي جامع? جاهلي عرب، اعتقاد و پايبندي به حفظ و صيانت زن در حوز? پوشش است. اين مسئله گاه - فراتر از پوشش - در قالب مجموعه رفتارهايي ذيل عنوان پرده نشيني زن با كاربرد و مفاهيم وسيع تري در شعر و لغت عرب به تصوير كشيده شده است. شدت پوشش، اختلاط كمتر با مردان، عفت و عزت، شرم و حيا و مانند آن از ويژگي هاي يك زن پرده نشين در ذهن عرب جاهلي بوده و اين موضوع با خانه نشيني مطلق يا حبس خانگي زن متفاوت است. مهم ترين واژگان و اصطلاحات ادبي مرتبط با پرده نشيني زن «مُخَدَّرَة»، «مُسَتَّرَة»، «مَقْصُورَة»، «عَقِيلَ?» و «مُخَبَّأَة» هستند. در ادبيات اين دوره، افزون بر مثل هاي مشهور عرب در ترويج صيانت و پوشيدگي زن، واژگاني چون «دُرَّة»، «بَيضة» و «دُمْيَة» براي تصويرپردازي و شبيه سازي زنان پرده نشين، نمادسازي شده كه در اين پژوهش به آن اشاره مي شود. دراين ميان تنها واژه «مُخَدَّرَة» است كه در سير تحولي معناي آن، به عنوان يك مصطلح لغوي از نگاه عرفي دور? جاهليت به حوز? فقه اسلامي با شرايط و احكام خاصي تعريف شده و توسعه يافته است.
|