|
Title
|
بررسي تاريخي زمينه ها و مصاديق تأثير ادب ايراني بر ادب عربي و پي آمدهاي آن در قرون نخستين اسلامي
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
Not Record
|
|
Abstract
|
يكي از پيامدهاي ظهور دين اسلام و نزول قرآن كريم به زبان عربي، خارج شدن اين زبان از مهجوريت و محدوديت دوران جاهلي و تبديل آن به زبان اول و رسمي جهان اسلام در عرصه هاي مختلف سياسي، علمي، فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي بود. اما بديهي است زبان عربي در دوران جاهلي به دليل كاربرد صرفاً گفتاري، آن هم در يك محيط جغرافيايي نسبتاً محدود، نمي توانست با همان توان محدود، چنين نقشي را در جهان اسلام ايفا نمايد. بنابر اين، بلافاصله پس از تثبيت و استقرار دين اسلام و شروع فتوحات بزرگ و همچنين شكل گيري نهاد خلافت و ديوانسالاري، مسلمانان ناچار شدند براي غنا بخشيدن به زبان و ادب عربي، از زبان و ادبيات و فرهنگ ساير ملل بهره گيرند. در اين ميان به دلايل متعدد تاريخي و ويژگي هاي منحصر به فرد، زبان و ادبيات پارسي توانست جايگاه نخست را به دست آورد و در طول چند قرن تأثيرهاي گسترده و قابل توجهي بر زبان مقدس مسلمانان بگذارد. اين مقاله كوشيده است در يك بررسي به صورت عمده تاريخي و با روشي وصفي ـ تحليلي، پيشينه، زمينه ها و مصاديق تأثيرات ايراني بر ادب عربي و برخي پيامدهاي آن در قرون نخستين اسلامي را بكاود.
|
|
Researchers
|
Hasan Allahyari (Second researcher)
|