|
Abstract
|
اهداف: يكي از اصول توسعه پايدار شهري دستيابي عادلانه شهروندان به خدمات شهري مورد نياز مي باشد. موضوعي كه در اغلب شهرهاي ما عينيت بيروني نداشته و در سطح نواحي شهرها يكي از نمادهاي بارز ناپايداري شهري قلمداد مي شود. هدف كلي اين پژوهش بررسي و تحليل وضع موجود توزيع فضايي كاربري هاي اساسي خدمات شهري نواحي شش گانه شهر بوشهر بر اساس جمعيت، مساحت و سرانه كاربري هاي مذكور با استفاده از مدل ها و روش هاي مناسب مي باشد. روش: تحقيق حاضر از نوع توصيفي–تحليلي است. داده ها و اطلاعات مورد نياز از منابع كتابخانه اي به ويژه از طرح جامع و تفصيلي شهر بوشهر جمع آوري شده است. جهت بررسي، تحليل و مقايسه توزيع كاربري هاي خدماتي مورد نظر، سه مدل امتياز استانداردشده(Standardized score)، ضريب مكاني (Location Quotient) و ويكور (VIKOR)به تفكيك و سپس به صورت تركيبي براي رتبه بندي آنها در سطح نواحي به كار گرفته شده است.
يافته ها/ نتايج: نتايج نهايي پژوهش نشان مي دهد كه بر اساس تمامي روش ها، خدمات عمومي به طور عادلانه در بين نواحي شهر بوشهر توزيع نشده است و در بين شش ناحيه، ناحيه دو با كمترين جمعيت ساكن نسبت به ساير نواحي از بيشترين خدمات شهري برخوردار مي باشد. از جمله مهمترين دلايل تمركز خدمات در ناحيه دو مي توان به انطباق بخشي از اين ناحيه با بخش مركزي تجاري شهر دانست
نتيجه گيري: از نتايج ناموزوني در توزيع خدمات در شش ناحيه بوشهر، انجام سفرهاي درون شهري بعضاً شديد به سوي نواحي برخوردار مي باشد. از اينرو، لازم است در مديريت و برنامه ريزي شهري به مقوله عدالت فضايي در توزيع خدمات اساسي شهري به مولفه مهم جمعيت و نيازهاي آن توجه ويژه به عمل آيد.
|