|
Title
|
تبيين ديدگاه ابن هشام در مورد حرف باء سببي و تأثير آن در ترجم آيات قرآن كريم (مطالعه موردي ترجم معزي و آيتي از سوره هاي بقره و آل عمران)
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
Not Record
|
|
Abstract
|
با عنايت به رابطه اي كه بين تفسير و ترجم? قرآن كريم وجود دارد هر مترجم براي ارائ? ترجمه اي نيكو بايد از ميان تفاسير به يك اجماع برسد و به قواعد دستوري زبان مبدأ پايبند باشد و در زبان مقصد نيز به بهترين شكل آنرا معادل سازي كند. يكي از اين اصول توجه به معاني حروف جرّ و از ميان آنها، حرف «باء» است كه در قرآن كريم كاربرد فراوان و معاني مختلفي دارد. هدف از اين پژوهش، آشنايي با عملكرد دو مترجم قرآن، آيتي1 (جمله به جمله) و معزّي2 (تحت اللفظي) در برگردان و معادل يابي حرف «باء» سببيّت است؛ بنا براين با بهره گيري از تفاسير و منابع دستوري دو زبان مبدأ و مقصد و با روش استقرائي و توصيفي تحليلي و بر اساس ديدگاه ابن هشام، به بررسي و نقد دو ترجم? آيتي و معزّي از معناي سببيت حرف جرّ «باء» پرداخته شده است. ابن هشام معتقد است اولاً بايد معناي تعليل و سببيت را تحت عنوان سببيت آورد و ثانياً ميان اين معنا و معاني ديگر همچون استعانت و مقابله تفاوت وجود دارد و اين امر بايد در معادل سازي لحاظ گردد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد عليرغم اينكه به دليل پايبندي به قواعد دستوري زبان مبدأ و رعايت اصل امانت داري در نقل قول، بهترين معادل سازي در ترجم? معزي نمود دارد؛ ولي چون در ترجمه هاي كنوني، زبان معيار روز ملاك هست به همين خاطر ترجم? آيتي علاوه بر رعايت قواعد دستوري زبان مبدأ، بيشتر به زبان مقصد نزديك بوده و به قواعد دستوري روز نيز بيشتر پايبند است؛ از اين رو مي توان آنرا ترجمه اي مأنوس تر و سليس تر دانست.
|
|
Researchers
|
Hossein Mohtadi (First researcher) ,
|