|
Abstract
|
با پژوهشي در قرآن كريم درمي يابيم كه بيشترين آياتِ مربوط به گفت وگو در سور? اعراف به كار رفته است. گاه گفت و گو ميان پيامبران و قومشان، گاه ميان خداي متعال و پيامبران و يا ميان خداي متعال و بني آدم و يا شيطان جاري است. در اين مقاله تلاش شده است تا به بررسي زبان شناختي تفاوت ها و تشابه هاي صرفي و نحوي و لغوي آيات گفت وگو در سور? اعراف بپردازد؛ اما براي نتيج? بهتر، تنها آيات گفت وگوي پيامبران انتخاب شده است. نكت? مهم اين است كه راز تفاوت و تشابه ساختار و اسلوب گفت وگوهاي قرآني چيست. مهم ترين تفاوت هاي به كاررفته در گفت وگوهاي سور? اعراف در تفصيل جزئيات، تنوع افعال، تفاوت در استعمال حروف جر و عطف، تقديم و تأخير هستند. گاهي قسمتي از گفت وگو متناسب با سياق جمله و هدف و غرض از آوردن آن گفت وگو مطرح مي شود و قسمتي ديگر و در جايي ديگر به علت تناسب داشتن با غرضِ صاحب كلام از آوردن آن گفت وگو، آورده مي شود. با توجه به مهم بودن معني و مفهوم، اگر عبارت ها در معني و مفهوم يكسان باشند، اختلاف الفاظ خللي به متن وارد نمي كند. در گفت وگوهاي قرآني آيه هايي هستند كه ساختار زبان شناختي آنها به سبب آرايش واژگاني از يكديگر متمايز مي شوند. اين تغيير در آرايش واژگاني به محيط واژگاني هر آيه مربوط مي شود. در اين مقاله با استفاده از شيو? استقرائي و توصيفي تحليلي، اين مهم بررسي شده است.
|