|
Title
|
خلاقيّت بلاغي مولانا در كاربرد آيههاي قرآن كريم
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
Not Record
|
|
Abstract
|
تا كنون درباره ي تأثير قرآن بر مثنوي تحقيقات گوناگوني انجام شده است، اما در زمينه ي تأثير بلاغي قرآن بر مثنوي و همچنين نوآوري مولانا در ضمن اين تأثيرپذيري، جاي بحث و بررسي باقي است. بر اين اساس در اين پژوهش با نگاهي به ديدگاه بينامتنيت و نقشي كه متن هاي اوليه در نوآوري هاي متن هاي متأخر دارند و با هدف نمودن خلاقيّت هاي مولانا در كاربرد آيات قرآن، به اين موضوع پرداخته شده است. روش مطالعه، تطبيقي – تحليلي و مبتني بر بررسي تمامي شواهد، تطبيق آيات و ابيات و تبيين تفاوت روش مولانا و در عين حال چگونگي برخورداري او از آبشخور قرآن است. اين تطبيق نشان مي دهد كه مولانا در زمينه هاي گوناگون بلاغي از قرآن تأثير پذيرفته است. او در فرآيند آفرينش مثنوي و در مواضعي كه از قرآن تأثير پذيرفته است از استعاره ي مكنيه بيش از ديگر آرايه ها بهره برده است. علت اين مسأله باور مولانا به آگاهي هستي، بي سببي افعال خداوند و نيز نگرش خاص او به معجزات است. همين نگرش در پديد آمدن پارادكس هاي مثنوي كه بخشي از هنر بي مانند اين كتاب است تأثير داشته است. علاوه بر اين، مولانا در تركيب واژگان قرآني با كلمات فارسي نيز نوآورانه عمل كرده است و تركيبات استعاري و تشبيهي ساختارشكنانه اي را پديد آورده است؛ به گونه اي كه در اين تركيبات الگوهاي رايجِ نحو زبان فارسي شكسته شده است. بسياري از تركيب هاي نادر و زيباي مثنوي نيز بر اساس «بينش تأويل گرا» شكل گرفته است و از اين نظر مي توان پيوند استواري را ميان بلاغت و تأويل جستجو كرد.
|
|
Researchers
|
Naser Jaberi (First researcher) , Hossein Salimi (Second researcher)
|