|
Abstract
|
شهرستان كَنگان )به لهج? محلي: كَنگون) يكي از شهرستان هاي استان بوشهر در جنوب ايران است. زبان عربي بعد از زبان فارسي رايج ترين زبان ساكنان اين شهرستان مي باشد. بسياري از ساكنان كنگان در دوران جنگ تحميلي عراق از شهرستان هاي خرمشهر و آبادان (در استان خوزستان) به بوشهر مهاجرت نموده اند، و با گذشت چندين سال از مهاجرت اين قوم، هنوز بسياري از واژگان و ساختارهاي صرفي و نحوي عربي قديم را حفظ كرده اند. دامن? اين پژوهش، گويشورانِ جنگ زد? مهاجر از استان خوزستان به بوشهر مي باشد. هدف از اين پژوهش زبان شناختي، شناسايي اصول و ويژگي هاي گويش عربي آنان و بررسي تغييرات زباني در زمين? مخارج حروف و دگرگوني هاي حاصله و شناسايي ساختار صرفي و نحوي بر اساس روشي توصيفي- ميداني مي باشد. يافته ها نشان مي دهد كه اين گويش همانند گويش هاي ديگر عربي زائيد? زبان عربي فصيح مي باشد و بيشتر الفاظ و عبارت هاي آن ريشه در زبان فصيح دارد، كه گاهي دچار ابدال، قلب، نحت و دگرگوني هاي ديگري مي شوند. همچنين از لحاظ قواعد و ساختارهاي آن، ارتباط عميق و گسترد? اين گويش با زبان عربي فصيح و گويش هاي قديم عربي به وضوح خودنمايي مي كند.
|