|
Title
|
واكاوي مرگ انديشي مولانا و بازتاب آن در شعر معاصر عمان
|
|
Type
|
Presentation
|
|
Keywords
|
ادبيات تطبيقي، مرگ انديشي، جلال الدين مولانا، ادبيات عمّان
|
|
Abstract
|
مسألۀ مرگ و پرداختن به آن بخش اعظم سروده هاي عرفاني را در بر مي گيرد كه اكثر توجّهات آنها نشأت گرفته از مسائل دين و اسطوره است. مرگ انديشي، در داستان هاي مثنوي معنوي و حتّي در غزليّات مولانا، جايگاه والايي دارد. مرگي كه در ادبيات مدّ نظر است، بيشتر نكته هايي در جهت توضيح و تفسير اعتقادات اخلاقي وعرفاني است كه نمونه اي از ادبيّات تعليمي عرفاني محسوب مي شوند. شاعران عرب با استفاده از ترجمه هايي كه از نوشته هاي مولانا در دسترس آنها قرار گرفت با اين شخصيّت مهم جهان آشنا شدند، و چنان شيفتۀ آن شدند كه ردّ پاي انديشه هاي وي در بسياري از نوشته هاي نويسدگان متأخّر و متقدّم آنها يافت مي شود. در اين بين نويسندگان عمّاني كه حضور دين و مذهب را اساس ادبيات خود مي دانند، ارتباط عميقي با انديشه هاي مولانا دارند، و مرگ انديشي حضرت مولانا تاثير شگرفي بر اين شاعران داشته است، چنانچه خواهيم ديد روح مولانا در مرگ انديشي اين شاعران نمايان است، و از جمله شاعراني كه آشنايي ملموسي با حضرت مولانا داشته اند مي توان به: يونس البوسعيدي، عائشة السيفي، عبدالرزّاق الربيعي، و سيف الرحبي؛ اشاره كرد. انديشه هايي چون بيهودگي جهان، وحدت مرگ و حيات، رويارويي با مرگ و لازمۀ آن در سروده هاي اين شاعران ديده مي شود. اين پژوهش براساس روش توصيفي-تحليلي نشان خواهد داد كه مرگ انديشي مولانا در نوشته ها و سروده هاي اين شاعران نمايان است، و تنها تفكّرات اين انديشمند بزرگ جهان را به گونه اي ديگر و با زباني متفاوت منتقل نموده اند.
|
|
Researchers
|
ٍSadek Alboghbeish (First researcher) , Rasoul Balavi (Second researcher)
|