|
Title
|
هنرسازه فاوآميزي و جلوه هاي آن در شعر محمد عفيفي مطر و احمد عزيزي
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
هنجارگريزي، فاوآميزي، محمد عفيفي مطر، احمد عزيزي
|
|
Abstract
|
هم نشين شدن واژگان در دو زبان عربي و فارسي را مي توان تا حد زيادي ناشي از تناسب معنايي بين آن ها دانست؛ اما در زمان معاصر با گسترش هنجارگريزي، نوع جديدي از آن شكل گرفت كه دلالت بر عدم تناسب معنايي در تركيب واژگان دارد. اين نوع از هنجارگريزي كه «فاوآميزي» ناميده مي شود، نخستين بار توسّط «ميخائيل باختين» نظريه پرداز روس مطرح شد. اين پژوهش سعي دارد به صورت تطبيقي و با استفاده از روش توصيفي- تحليلي، به جستجوي جلوه هاي «فاوآميزي» و دلالت هاي آن در اشعار محمد عفيفي مطر (1935-2010) و احمد عزيزي (1337-1395) بپردازد. يافته ها نشان مي دهد، هر دو شاعر جهت خلق تركيبات تازه در فرآيند فاوآميزي، واژگان خود را از شبكه هاي مختلف معنايي همچون: طبيعت، انسان، حيوان، صنعت، دين و مذهب، برگزيده اند. كاربرد تركيب هاي نامعمول و تصرف در اصول ساختار معنايي واژگان، اشعار اين دو شاعر را از آفرينش هاي بديع ادبي سرشار نموده و مخاطب را در درك مفهوم اين تركيبات به درنگ وا داشته است. براساس تقسيم بندي انجام شده از شبكه هاي مختلف معنايي واژگان در آثار عفيفي مطر و عزيزي، مشخّص شد كه تركيب پديده هاي طبيعي و مختصات انساني، بيشترين بسامد را نسبت به باقي تركيب ها دارد. به كارگيري اين فنون ادبي در شناخت نگرش اين دو شاعر و غني سازي جلوه هاي زيبايي شناختي اشعار آن ها تأثير بسزايي داشته است.
|
|
Researchers
|
naser zare (Second researcher)
|