|
Title
|
واكاوي نقش هاي شش گانۀ زبان در ديوان "الزمن الضيق" از سنيه صالح و "ديدار صبح" از طاهره صفارزاده بر پايۀ نظريۀ ارتباطي ياكوبسن
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
ادبيات تطبيقي سنيه صالح طاهره صفارزاده ياكوبسن نظريۀ ارتباطي
|
|
Abstract
|
واكاوي متون بر مبناي نظريه هاي جديد نقد ادبي، يكي از روش هاي دستيابي به جنبه هاي ساختاري آن ها در عصر حاضر است. از جمله اين نظريه ها، مدل ارتباطي ياكوبسن، زبان شناس روسي است. ياكوبسن به مسائل ساختار زباني در شعر توجه داشته و شعر را جزء جدايي ناپذير زبان شناسي دانسته است. وي ارتباط را از طريق شش كاركرد عاطفي، ترغيبي، همدلي، ارجاعي، فرازباني و ادبي زبان تعريف كرده است. اين پژوهش سعي دارد به صورت تطبيقي و با رويكرد توصيفي-تحليلي، به جستجوي ساختار زبان و كاركردهاي اساسي آن از منظر مدل ارتباطي ياكوبسن در اشعار سنيه صالح (1935-1985) شاعر معاصر اهل سوريه و طاهره صفارزاده (1315-1387) شاعر معاصر ايراني بپردازد. يافته ها نشان مي دهد، با توجه به مختصات شعري و همچنين مضامين موجود در ديوان "ديدار صبح" از صفارزاده، وجه غالب نقش هاي زباني در آن به ترتيب نقش هاي؛ ارجاعي، ترغيبي و ادبي است، چنانكه نقش هاي عاطفي، ادبي و ارجاعي از نقش هاي غالب كلامي در ديوان "الزمن الضيق" از سنيه صالح مي باشد. بررسي فرايند ارتباط در ديوان هاي هر دو شاعر در آشنايي بهتر و بيشتر با نگرش و عقايد و انديشۀ شاعران مؤثر افتاده است.
|
|
Researchers
|
Ali Asghar Ghahramani Moghbel (Second researcher) , Rasoul Balavi (Third researcher) , naser zare (Fourth researcher)
|