|
Title
|
تحليلي تاريخي از زمينه پيدايش برناه ريزي توسعه اي و شكل گيري سازمان برنامه و بودجه در ايران( دوره پهلوي 1304-1327 ه.ش)
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
Not Record
|
|
Abstract
|
برنامه ريزي به منظور توسعه در ابتداي قرن بيستم و به دنبال تحولات بين المللي ميان دو جنگ جهاني و پس ازآن از سوي غالب كشورهاي توسعه نيافته پيگيري شد. در ايران پيدايش انديشه برنامه ريزي و تجربه تلاش در عملي ساختن آن در مقطعي كوتاه، پيش از گرايش گسترده در سطح بين المللي، طي حكومت رضاشاه به منصه ظهور رسيد. به دنبال تحولات بين المللي و داخلي پس از جنگ جهاني دوم بازآفريني انديشه برنامه ريزي در ميان جامعه و دستگاه حاكمه ايران شكل گرفت و گرايش به آن پيگيري شد. تلاش در تدوين نخستين برنامه و استقرار نظام برنامه ريزي در اين زمان چهار سال به طول انجاميد. طي اين دوره استفاده از دانش تخصصي شركت هاي مشاوره اي آمريكا به توصيه بانك بين المللي ترميم و توسعه موجب شده تا استقرار نظام برنامه ريزي در ايران در راستاي منافع نظام سرمايه داري ارزيابي گردد.پژوهش حاضر مسئله ي چگونگي پيدايش نظام برنامه ريزي در ايران را با سؤال استقرار نظام برنامه ريزي در ايران حاصل انديشه و نياز داخلي بوده يا برنامه اي تحميلي در راستاي منافع نظام سرمايه داري موردبررسي قرار داده و اين فرضيه كه: هرچند انديشه برنامه ريزي در ايران سابقه اي طولاني دارد اما هدايت و استقرار آن پس جنگ جهاني دوم متأثر از شرايط بين الملل از سوي ايالات متحده، در راستاي اهداف و مطامع نظام سرمايه داري صورت گرفت؛ را تحليل و ارزيابي مي كند.اين پژوهش به روش تاريخي و با تكيه بر اسناد و منابع نو، منشأ و سرچشمه ايراني نظام برنامه ريزي را اثبات مي نمايد.
|
|
Researchers
|
Ali Shahvand (First researcher) , Habibollah Saeidinia (Second researcher)
|