|
Title
|
تحليل معناشناسي «المثوي» و «المأوي» در قرآن كريم برپايۀ روابط هم نشيني
|
|
Type
|
Presentation
|
|
Keywords
|
قرآن كريم، معناشناسي، روابط هم نشيني، المثوي، المأوي
|
|
Abstract
|
معناشناسي دانشِ نوپديدي است كه با اتخاذ روشي اصولي و نظام مند در پي كشف معناي متن است. امروزه بسياري از متن پژوهان، با تكيه بر اين روش نوين، به تحليل و تدقيق معناي حقيقي مفردات قرآن كريم مي پردازند؛ چرا كه مطالعۀ معناشناسي با بررسي مؤلفه-هاي معنايي و روابط مفهومي از جمله هم نشيني، روند دستيابي به معناي حقيقي واژگان را سهولت مي بخشد. به همين منظور، اين رويكرد هوشمندانه، بستري مناسب جهت تبيين مفردات قرآن كريم است. بنابراين جستار پيش رو، در پي تبيين معناي حقيقي واژگانِ «المثوي» و «المأوي» است، گرچه اين واژگان در برخورد اوّل، دلالت هاي يكسان و مشتركي دارند، اما با هم نشيني با برخي از واژگان در بافت و ساختار قرآن كريم، تغييري در دلالت هاي معنايي اين دو واژه صورت مي گيرد كه بار معنايي خاصي به آنها مي بخشد. نگارندگان در اين راستا، سعي برآن دارند تا به روش توصيفي- تحليلي به بررسي روابط هم نشيني دو واژه بپردازند تا از اين طريق معناي واقعي واژگان در كاربرد وحياني آن ها، روشن گردد. برآيند تحقيق اين چنين است كه واژۀ المثوي در بافت اخروي تنها به عنوان اقامت گاه جهنّميان آمده و مؤلفه هاي معنايي از قبيل: ايمان، عمل صالح و بهشت در ميدان معنايي اين واژه قرار نمي گيرد. اين واژه در سياق آيات دنيوي دلالتي مثبت پذيرفته است. واژۀ المأوي تنها در سياق اخروي آمده و از باهم آيي واژگاني نظير ايمان و عمل صالح به عنوان اقامت گاه بهشتيان آمده و از هم نشيني با واژگاني سلبي نظير: شرك، كفر، نفاق و ... برخلاف معناي پايه، دلالتي سو پيدا كرده است.
|
|
Researchers
|
Elham Saqarlat (First researcher) , Hossein Mohtadi (Second researcher) , Rasoul Balavi (Third researcher)
|