|
Title
|
اثر كاربرد ريشه اي و محلول پاشي برگي سيليسيم بر رشد توت فرنگي و جذب عنصرهاي غذايي در تنش شوري در كشت بدون خاك
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
Not Record
|
|
Abstract
|
اين پژوهش با هدف بررسي اثر كاربرد ريشه اي و محلول پاشي برگي سيليسيم روي رشد توت فرنگي و مقدار برخي عنصرهاي غذايي در شرايط تنش شوري انجام شد. آزمايش در كشت بدون خاك به صورت فاكتوريل با دو
عامل سيليسيم و شوري در قالب طرح پايه كامل تصادفي در 3 تكرار بر روي نشاهاي ريشه دار نشده توت فرنگي رقم پاجرو اجرا شد. پس از كشت و استقرار گياهان، در مرحله چهار تا پنج برگي تنش شوري با استفاده از نمك با غلظت صفر و 40 ميلي مولار در محلول غذايي اعمال شد. هم زمان با تنش شوري، تيمار (NaCl) كلريد سديم سيليسيك اسيد در غلظت هاي صفر، 1 و 2 ميلي مولار به صورت كاربرد ريشه اي يك روز در ميان همراه با محلول غذايي و غلظت صفر، 4 و 8 ميلي مولار به صورت محلول پاشي برگي هر دو هفته يك بار استفاده شد. ويژگي هاي ريخت شناسي و رويشي شامل وزن تر و خشك شاخساره و ريشه، سطح برگ، شاخص سبزينگي، سطح ويژه برگ، عملكرد كل و عنصرهاي معدني شامل سديم، پتاسيم، كلر، سيليسيم و نيتروژن گياهان اندازه گيري شدند. نتيجه ها نشان داد كه با افزايش غلظت نمك از صفر به 40 ميلي مولار در كليه سطح هاي كاربرد سيليسيم، همه ويژگي ها به جز مقدار سديم شاخساره و ريشه كاهش يافت. در بيشتر موارد استفاده از سيليسيم باعث كاهش اثر منفي شوري شد، به طوري كه ويژگي هاي رويشي گياهان تيمار شده با سيليسيم در شرايط شوري كاهش كمتري نسبت به گياهان شاهد داشتند. هم چنين، كاربرد ريشه اي سيليسيم تأثير بيشتري در كاهش اثرهاي منفي شوري بر گياه داشت.
|
|
Researchers
|
Sasan Rastgoo (Third researcher) , Mohammad Hedayat (Fourth researcher)
|