|
Title
|
ترجمه اسلوب مبالغة معدول از اسم فاعل در نهج البلاغه بر اساس نظرية تغييرات صوري كتفورد (ترجمه شهيدي و فولادوند)
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
نهج البلاغه، مبالغه، كتفور، اسم فاعل، ترجمه
|
|
Abstract
|
اسلوب مبالغه به عنوان يكي از پربسامدترين اسلوب هاي نحوي، با نهفته هاي معنايي فراوان، همواره مورد توجه مترجمان بوده است. بررسي ترجمة اين اسلوب در نهج البلاغه كه كتابي آميخته با عباراتي فصيح و بليغ است، اهميت به سزايي دارد، از سوي ديگر نظرية كتفورد به عنوان نظريه اي دقيق و موشكافانه در ترجمه، مي تواند معيار و مقياس مطلوبي براي واكاوي معنايي ترجمه هاي نهج البلاغه در اسلوب مبالغه باشد. اين اسلوب درساختارهاي صرفي، نحوي و بلاغي كاربرد دارد؛ اما از آن جا كه يكي ازكاربردي ترين ساختارِ اين اسلوب، وزن هاي معدول از اسم فاعل هستند، اين پژوهش كوشيده است، با روش توصيفي-تحليلي، اين وزن ها را استخراج و بر اين نظريه تطبيق دهد تا ميزان اين مطابقت يا عدم مطابقت در بازتاب معناي مبالغه در كلام عربي با ترجمة آن در دو ترجمة شهيدي و فولادوند -به عنوان دو ترجمه كه از نظر ادبي جايگاهي ويژه دارند- مشخص شود. پس از بررسي هاي انجام شده، مشاهده شد كه در ترجمة وزن هاي خاصي كه معدو ل از اسم فاعل بوده و به عنوان نمونه، واكاوي شده اند، مترجمان، نتوانسته اند بر مبناي اين نظريه، معناي مبالغه را در كلام عرب، به دقت منعكس كنند. گرچه در برخي موارد، با كمك تركيب هاي تأكيدساز و استفاده از قيود تأكيدي، سعي شده است تا اندازه اي اين مبالغه بيان شود؛ اما در كل، بازتاب معناي مبالغه در اين وزن ها به نوعي ابتر باقي مانده است.
|
|
Researchers
|
Forok Farahmand Harami (First researcher) , Hossein Mohtadi (Second researcher) , Mohammad Javad Pourabed (Third researcher)
|