|
Title
|
واكاوي جلوه هاي رمانتيسم در اشعار فهد العسكر و طاهره صفارزاده
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
ادبيات تطبيقي، رمانتيسم، شعر معاصر عربي، شعر معاصر فارسي، فهد العسكر، طاهره صفارزاده
|
|
Abstract
|
مكتب رمانتيسم در اواخر قرن هجدهم در اروپا و در اوايل قرن بيستم در جهان عرب آغاز شد؛ از طرف ديگر ظهور مكتب رمانتيسم در ايران در اوايل قرن بيستم و همزمان با عصر مشروطه در هنر و ادبيات است. مضامين رمانتيسم در اشعار بسياري از شاعران كويت و ايران نمود پيدا كرده است از ميان شاعران معاصر كويت مي توان به فهد العسكر و در ايران نيز به طاهره صفارزاده اشاره كرد. نگارنده در اين مقاله بر آن است تا به اين سؤال پاسخ دهد كه اشعار فهد العسكر و طاهره صفارزاده بيشتر تحت تأثير كدام گونه از رمانتيسم هاي فردي و جامعه گرا است؟ هدف از پژوهش حاضر واكاوي عناصر رمانتيسم در اشعار اين دو شاعر و همچنين بيان دغدغه هاي مشترك آنان است. از مهم ترين نتايج پژوهش حاضر اين است كه اشعار صفارزاده بيشتر به رمانتيسم اجتماعي گرايش دارد؛ هرچند دربرخي موارد به رمانتيسم فردي نيز متمايل مي شود؛ ولي در اشعار فهد العسكر تمايل به هر دو رمانتيسم فردي و اجتماعي ديده مي شود. مهم ترين مضامين مشترك رمانتيسم در اشعار اين دو شاعر در زمينهٔ رمانتيسم فردي مي توان به نوستالژي (تنهايي و دلتنگي، دوري از وطن، مرور خاطرات گذشته) و در زمينۀ رمانتيسم جامعه گرا به آزاديخواهي، اميد به آيندۀ روشن، توجّه به ناهنجاري هاي اجتماعي (فساد/ فاصله طبقاتي/ نابرابري) و توجّه به جايگاه زنان اشاره كرد. نگارنده در اين مقاله با شيوه استقرايي و توصيفي تحليلي به تحليل اين مضامين در اشعار فهد العسكر و طاهره صفارزاده مي پردازد.
|
|
Researchers
|
Hossein Mohtadi (First researcher)
|