|
Title
|
بررسي تطبيقي تتابع اضافات در زبان عربي و فارسي
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
Not Record
|
|
Abstract
|
چكيده
تتابع اضافات به معني پي در پي آمدن كلمات است. برخي علماي بلاغت عربي آن را عيب و اسباب خلوّ فصاحت ذكر كرده و برخي نيز مشروط به شرايطي آن را نيكو دانسته اند، ليكن امروزه در فارسي نگاهي زيباشناسانه به تتابع اضافات وجود دارد و نيكو شمرده مي شود. اين پژوهش با روش توصيفي ـ تطبيقي و به هدف بررسي دلايل نظر متفاوت علماي بلاغتِ هر دو زبان دربارة تتابع اضافات، تفاوت ها و شباهت هاي كاربرد آن را در هر دو زبان بررسي مي كند. يكسان نبودن ويژگي هاي دستوري زبان فارسي و عربي وهمچنين ميزان مهارت و تسلط گوينده بر سخن نيز در زيبايي تتابع اضافات يا زشتي آن در دو زبان اثرگذار است. بارزترين تفاوت تتابع اضافات در زبان فارسي در مقايسه با عربي تكرار كسرة اضافه در آن و موسيقايي كردن كلام است. همچنين تنوع كلمات متوالي از لحاظ نوع، در زبان فارسي در مقايسه با عربي بيشتر است، براي مثال ضمير منفصل اول شخص در بين شواهد تتابع اضافات ديده مي شود، ولي در شواهد تتابع اضافات عربي وجود ندارد. به نظر مي رسد همين تنوع، در كاربردي تر بودن آن در زبان فارسي مؤثر است.
|
|
Researchers
|
Seyyed Heydar Shirazi (First researcher) , Ali Asghar Ghahramani Moghbel (Second researcher) ,
|