|
Title
|
قدرت «تكيه» ي هجايي در تغيير معاني واژگاني قرآن كريم
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
كليد واژه ها: تكيه، هجا، واژه، نقش مميزي، قرآن كريم
|
|
Abstract
|
چكيده تحليل زبانِ گفتاري قرآن كريم معاني متفاوتي از زبان نوشتاري را نشان مي دهد. در اين ميان تاثير گذاري «تكيه» (فشار صوتي هجايي مقابل هجاي ديگر)، به عنوان يك عنصر تمايز دهنده معنايي، گاهي نقش مهمي در استنباط مفاهيمِ درست يا نادرست قرآني ايفا مي كند. قدرت تكيه در سطح هجايي درون واژگاني صرف نظر از اينكه در چه مرتبه اي از قوت و ضعف قرار دارد، موضوع اصلي اين پژوهش است كه واژه هاي قرآني را مستقل از عناصر ديگر آوايي، چون درنگ و آهنگ به نمايش مي گذارد. فرض بر اين است كه نقش مميزي تكيه در سطح واژگان قرآني – و نه در سطح جمله - موارد مختلفي هرچند اندك ولي قابل توجه را نشان مي دهد. به همين منظور با توجه به ظرفيت اين پژوهش، نمونه هاي مختلفي از اين نقش ها انتخاب شد تا كاركرد تطبيقي آن در دگرگوني معاني واژگاني روشن شود كه مهم ترين آن ها عبارت اند از: نقش مميزي برخي از انواع فعل مانند مؤنث و مذكر، مفرد و مثني، ثلاثي مضاعف و ثلاثي مزيد؛ نقش مميزي برخي از انواع اسم مانند ثلاثي مزيد و ثلاثي مجرد، مفرد و مثني و جمع؛ نقش مميزي بين انواع حروف معنا و حروف مبنا مانند مميزي بين (واو) حرف معنا و (واو) حرف مبنا، مميزي بين (فاء) حرف معنا و (فاء) حرف مبنا، مميزي بين (أو) حرف معنا و (أو) حرف مبنا؛ و مواردي از مميزي بين منادي و ضمير متصل، و موارد مشابهي كه به شيوه توصيفي، تطبيقي به تحليل گذاشته شده است به گونه اي كه براي مخاطب ارزش واجي تكيه به خوبي روشن مي شود هر چند كه درصد ارزش واجي تكيه نسبت به ارزش غير واجي تكيه در زبان عربي به مراتب كم تر است.
|
|
Researchers
|
Seyyed Heydar Shirazi (First researcher)
|