|
Title
|
واكاوي تطبيقي استعارۀ مفهومي عشق در اشعار سعدي يوسف و احمد شاملو (بررسي تطبيقي)
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
صور خيال، مفهومسازي، عشق، سعدي يوسف، احمد شاملو.
|
|
Abstract
|
فهوم انتزاعي عشق، جان مايه و از اصلي ترين بن مايه هاي شعر سعدي يوسف و احمد شاملو است. تمام تلاش اين دو شاعر مصروف اين امر است تا در زمانه اي كه عشق ناياب ترين ارزاني است، با مفهوم سازي عشق در قالب هاي مختلف و متنوّع، دوباره انسان را به ارزش و حرمت عشق و اعجاز آن در نجات بخشي او آگاه كنند. پژوهش حاضر بر آن است تا با تكيه بر روش توصيفي تحليلي و با رويكرد تطبيقي مكتب آمريكايي، به بررسي حوزه هاي مفهومي محمل مشترك و غير مشترك استعارۀ مفهومي «عشق» در شعر يوسف و شاملو بپردازد. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه مهم ترين حوزه هاي محمل مشترك براي مفهوم سازي «عشق» در شعر اين دو شاعر، هشت حوزۀ عيني هديه، انسان، سرود، دريا، سفر- مسافر، كيميا، پناه گاه و راز است. همچنان كه در شعر يوسف، حوزۀ محمل «سفر» و در شعر شاملو، حوزۀ محمل «پناه گاه»، بيشترين بسامد را از آن خود كرده اند. از جمله حوزه هاي محمل غيرمشترك در شعر دو شاعر مي توان به حوزه هاي گل، معلّم، آتش، رنگ رز و پيغام در اشعار يوسف و حوزه هاي مجرم، معبود، ابزار، جنين، آفتاب و مكان در اشعار شاملو اشاره كرد. همچنين در تجزيه و تحليل نهايي مي توان نتيجه گرفت كه شيوۀ مفهوم سازي از عشق و مشخصّات فنّي آن در شعر اين دو شاعر، بازتابي از شرايط زمانه است.
|
|
Researchers
|
Abbas Najafi (First researcher) , Khodadad Bahri (Second researcher) , Rasoul Balavi (Third researcher) , Seyyed Heydar Shirazi (Fourth researcher)
|