|
Title
|
نقش خليج فارس در تجارت منطقه اي و توسعه ايران
|
|
Type
|
Presentation
|
|
Keywords
|
تجارت منطقه اي، توسعه ايران، توليد ناخالص ملي، تحريم هاي بين المللي، بنادر تجاري
|
|
Abstract
|
ظرفيت هاي اقتصادي در منطقه خليج فارس و الگوهاي تجاري در اين منطقه دچار تحولات شگرفي گرديده است. نگاه سخت افزاري كه در گذشته به منطقه خليج فارس بوده تغيير يافته و امروزه به اين منطقه و كشورهاي آن به عنوان بازيگران مهم در جهان ياد مي شود كه سهم روز افزوني در اقتصاد بين الملل ايفا مي كنند. ابرقدرت اقتصادي نظير امريكا داراي تراز تجاري بالائي با امارات و عربستان مي باشد و كشورهاي قطر كويت و عمان در رده هاي بعدي قرار دارند. بطور طبيعي مي دانيم كه ايران عملا با امريكا رابطه رسمي تجاري ندارد و تحت شديدترين تحريم هاي بين المللي هم از سوي امريكا و برخي كشورهاي اروپايي قرار گرفته است. با ملاحظه توليد ناخالص داخلي (GDP) همسايگان خليج فارس كه در مجموع عددي بالغ بر 2102 ميليارد دلار است متوجه كاستي هاي چشمگيري در روابط تجاري ايران با همسايگان خليج فارس مي شويم. از سوي ديگر طي چند دهه اخير همسايگان جنوبي با سرمايه گذاري كلان به ميزان فزاينده اي اقدام با تاسيس بنادر تجاري نموده اند بنحوي كه كويت 4 بندر، عربستان 10 بندر، بحرين 3 بندر، قطر 2 بندر و امارات 10 بندر تاسيس نموده يا آنها را روزآمد و ارتقا بخشيده اند. درحالي كه بنادر ما در خليج فارس به همان 2-3 موردي كه به طور تاريخي مستقر بوده اند محدود مانده و حتي تلاشي جهت ارتقا ظرفيت آنها نكرده ايم. همه اينها باعث رشد روز افزون تجاري و بالطبع قدرت گيري اين بازيگران در نظام بين الملل مي شود و ما را از قافله توسعه اقتصادي و تجاري عقب نگه داشته است.
آمار سال گذشته نشان مي دهد كه سهم تجاري ايران با كشورهاي همسايه خليج فارس هم عمدتا با كشور عراق بوده است، بعد از آن امارات و به مقادير بسيار كمتري قطر و كويت و سايرين. لذا به استناد داده هاي اقتصادي ضرورت فعال تر نمودن ظرفيت هاي بندري و بازرگاني در منطقه بسيار حياتي است و چشم انداز برنامه هفتم توسعه بايستي بر توسعه زيرساخت هاي بندري و گسترش روابط تجاري با همسايگان بخصوص در پهنه خليج فارس باشد.
|
|
Researchers
|
Abdolkarim Hosseinpoor (First researcher)
|