|
Title
|
مباني و ريشه هاي مديريت سبز پسماند در آينه اسلام
|
|
Type
|
Presentation
|
|
Keywords
|
مديريت سبز پسماند، انسان در اسلام، بهشت و جهنم، آباداني دنيا
|
|
Abstract
|
مديريت سبز پسماند در همه طبيعت ساري و جاري است، به طوري كه در زيست بوم هاي طبيعي مسأله انباشت زباله مشاهده نمي شود. تنها اين انسان است كه در صورت رفتار غير مسئولانه به عنوان وصله اي ناجور زباله توليد مي كند و آنرا در طبيعت رها مي كند. اين مقاله در ابتدا به رابطه ميان انسان و دنيا مي پردازد و عرضه مي دارد كه نگاه انسان شناسانه دين مبين اسلام، همه دنيا در خدمت انسان مي داند و انسان گل سرسبد عالم هستي است. اين نگاه در تناقض ظاهري با مطلب پيشين است. در توضيح براي رفع تناقض گفته مي شود كه دنيا به مثابه كارخانه انسان سازي است، زيرا آنچه از دنيا باقي مي ماند همين نفوس ناطقه انساني است. خداوند دنيا را در اختيار انسانها قرار داده است تا تجسّم فوري اعمال خود را ببينند و اصلاح كنند. پس دنيا محل انعكاس صفات، رفتار و اعمال انسان است. شكر و پاسداشت چنين نعمت بزرگي در گرو عمران و آباداني اين دنيا است. پس دين اسلام اساساً مديريت سبز پسماند در دنيا را وظيفه ذاتي انسان متعهد به سعادت خويش مي داند. در حالي كه عدم رعايت مديريت سبز پسماند را منجر به ورود به دروازه جهنم مي داند. برنامه هاي تربيتي پيامبران همگي اين مهم را تصديق مي كنند. نظير برخي از احاديث مستقيم مربوط به مسأله مديريت سبز پسماند نظير مسئوليت پذيري، پرهيز از اسراف و تبذير، ميانه روي در مصرف، بازيافت منابع و حقوق حيوانات كه اشاره مي شوند.
|
|
Researchers
|
Vahid Meigoli (First researcher) , Mansour Maygoli (Second researcher)
|