|
Title
|
رشد شهرنشيني درفرمانداري كل بنادر و جزاير خليج فارس
) بوشهر، 1340 - 1355 ش(
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
خليج فارس،
فرمانداري كل بنادر و جزاير
خليجفارس،
بوشهر،
محمد رضاپهلوي،
مهاجرت،
شهرنشيني،
حاشيهنشيني
|
|
Abstract
|
شهرنشيني يكي از مشخصترين نمود تكامل جوامع انساني است. گسترش روزافزون شهرنشيني و
افزايش تعداد شهرها و تغييرات كمي و كيفي آنها تحت تأثير عوامل مختلفي نظير صنعتي شدن،
مهاجرت روستائيان به شهرها، تحولات اجتماعي و فرهنگي در جوامع مختلف بوده است. از دهه 20 به
بعد كه كشور دچار تحولات سياسي عمدهاي شد تحرك و جابجاييهاي داخلي در كشور نيز بسيار
محسوس گرديد. در ادامه اين روند در آغاز دهه چهل و با انجام اصلاحات اجتماعي توسط محمدرضا
شاه اين تحرك در كشور شدت بيشتري يافت كه پيامد بارز آن گسترش شهرها و توسعه شهرنشيني در
دهه چهل و بعد از آن بود. سؤال اين پژوهش اين است كه وضعيت فرمانداري كل بنادر و جزاير
خليجفارس )بوشهر( در طي سالهاي 1340 تا 1355 ش از لحاظ جمعيت شهري و رشد شهرنشيني
چگونه بود و تعداد شهرهاي آن از نظر كمي چه تغييري يافت؟ روش پژوهش حاضر توصيفي- تحليلي
با مطالعه منابع كتابخانهاي و اسنادي و تحليل ثانويه دادههاي سرشماري نفوس و مسكن در فاصله
سالهاي مورد نظر است. طبق يافتههاي پژوهش فرمانداري كل بنادر و جزاير خليج فارس كه در
سالهاي قبل از دهه چهل داراي كمترين ميزان شهرنشيني در كشور بود، در سالهاي بعد از آن با رشد
شهرنشيني بالايي مواجه شد. بوشهر مركز فرمانداري پذيراي بيش از 50 درصد مهاجرين داخلي استان
بود و گسترش جمعيت شهري در آن موجب توسعه فيزيكي شهر و پيدايش پديده حاشيهنشيني در شهر
شد؛ بااينحال به دليل تراكم پايين جمعيت تعداد شهرهاي آن در طول سالهاي مورد نظر افزايش
چنداني نداشت.
|
|
Researchers
|
Zeynab Ghanbari nezhad (First researcher) , Habibollah Saeidinia (Second researcher) , Hamid Asadpour (Third researcher)
|