|
Title
|
رابطه بين خوش بيني با تاب آوري از طريق نقش ميانجي گري خودكارآمدي در دوره نوجواني
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
تاب آوري، خودكارآمدي، خوش بيني، نوجواني، نيازهاي روان شناختي
|
|
Abstract
|
تاب آوري به عنوان توانايي و مهارتي است كه فرد را قادر مي سازد خود را با مشكلات و چالش ها سازگار كند و اين عامل كمك كننده فرآيند تحول مثبت نوجواني است. هدف از پژوهش حاضر تعيين رابطه خوش بيني با تاب آوري از طريق نقش ميانجي گري خودكارآمدي در دوره نوجواني هست. اين پژوهش به روش تحقيق توصيفي و از نوع همبستگي در قالب مدل معادلات ساختاري انجام شد. جامعه آماري شامل دانش آموزان دختر و پسر پايه هاي ششم ابتدايي، متوسطه اول و دوم بوشهر در سال 1401- 1400 بودند كه از بين جامعه تعداد 600 نفر به روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شدند. پرسشنامه ها از طريق شبكه هاي اجتماعي مانند شاد، تلگرام و واتس آپ در اختيار دانش آموزان قرار داده شد كه در نهايت 503 پرسشنامه قابل تحليل بود. از مقياس هاي خودكارآمدي موريس(2001)، پرسش نامه تاب آوري دي كارولي و جان ساگون (2014) و پرسش نامه خوش بيني شير و كارور (1985) استفاده شده است. تحليل داده ها با روش آمار توصيفي و مدل معادلات ساختاري از نرم افزارهاي SPSS-24 و AMOS-24 استفاده شد. نتايج تجزيه وتحليل داده ها در مدل معادلات ساختاري نشان داد كه مدل كلي تحقيق و شاخص هاي برازش مدل اصلاح شده از برازش بهتري برخوردارند. اين مدل در نمونه دختران و پسران از برازش مطلوبي برخوردار بود. مسيرهاي خوش بيني و خودكارآمدي به تاب آوري در دوره نوجواني معنادار بودند. همچنين، مسير خوش بيني به صورت غيرمستقيم از طريق خودكارآمدي با تاب آوري معنادار است. باتوجه به يافته هاي اين تحقيق، مي توان نتيجه گرفت كه هر چه به اواخر نوجواني نزديك مي شويم تأثير خوش بيني كمتر شده و همچنين بين خوش بين با تاب آوري از طريق ميانجي گري خودكارآمدي رابطه مثبت و معناداري هست.
|
|
Researchers
|
fatemeh nematiii (First researcher) , Golestaneh Seyed Mousa (Second researcher) , Mahnaz Joukar (Third researcher)
|