|
Title
|
معنا شناسي توصيفي «عذاب» در قرآن كريم با تاكيد بر رابطه هم نشيني
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
Not Record
|
|
Abstract
|
از جمله مهم ترين راه هايي كه امروزه در علم معناشناسي مورد توجه ادب پژوهان واقع شده، شناخت معناي واژگان از منظر هم نشيني است؛ زيرا با بررسي واژگان در سياق آيات مي توان به معناي دقيقي از واژه دست يافت. واژ? «عذاب» دلالت بر عقوبتي مي كند كه نتيجه طبيعي عمل فرد است؛ ولي اشاره اي به شدت عقوبت ندارد؛ امّا هم نشيني آن با اوصافي مانند: أليم، شديد، مهين، نكر و غيره حالت و شدت آن را بيان مي كند. هدف از پژوهش حاضر بررسي واژ? «عذاب» با روش توصيفي- تحليلي از طريق ارتباط هم نشيني است، تا تأثير اين اوصاف بر واژ? عذاب و حد و مرز اين واژه همراه اوصاف گوناگون مشخص شود و در پي آن هستيم به اين سؤال پاسخ دهيم كه آيا عذاب هاي مختلف مانند عذاب أليم، نكر، صعد و غيره با همديگر تفاوت دارند؟ بررسي واژ? «عذاب» در كنار اين اوصاف نشان مي دهد كه قرآن كريم براي بيان عذاب افراد اوصاف متعددي را بكار مي برد به عنوان مثال عذاب أليم نشان دهند? دردي است كه به آخرين حد خود رسيده و بيشتر آيات آن مربوط به كافران است، عذاب شديد نشان دهند? عذابي سخت و محكم مانند زلزله اي كه سخت است، عذاب مهين، عذابي خوار كننده و مخصوص گناهي است كه رنگ استهزاء دارد و عذاب نُكر عذابي ناشناخته است؛ امّا در بين اين اوصاف، «أليم» پر بسامد ترين وصف عذاب در قرآن كريم و غالباً به عنوان صفت عذاب آخرت آمده و اشاره به اين دارد كه اين عذاب دردناك تر و كيفر كافران دائمى است.
|
|
Researchers
|
Hossein Mohtadi (First researcher) ,
|