|
Title
|
كارآيي فرضيه در ادبيات پژوهي
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
پژوهش ادبي، روش تحقيق، نظريه، فرضيه.
|
|
Abstract
|
دانش ناگزير از پژوهش است؛ پژوهشي سخته و پرورده كه دغدغ? رفع مشكلات و حلّ مجهولات را داشته باشد و به استانده هاي علمي نگري و علمي نگاري پايبند بوده باشد. ادبيات نيز آن گاه كه نه به مثابه «متن بودگيِ خلّاقانه»، كه همچون ابژه اي قابل شناسايي بدان نگريسته مي شود، شايستة آن است كه از جوانب متفاوت و به شيوه هاي مختلف به شكل علمي واكاوي شود (:ادبيات پژوهي). پژوهش ادبي اصيل نيز چونان هر پژوهش اصيلي در ديگر شاخه هاي دانش، نيازمند «فرضيه» است. فرضيه، انگاره اي در برابر مسئل? پژوهش و پاسخي ارتجالي و ابتدايي بدان است. از موارد اهميت فرضيه، تشخيص درستِ پيشين? پژوهش، تبيين نقش? پژوهش و تعيين روش پژوهش تا رسيدن به سنجيده ترين پاسخ را مي توان برشمرد. به دليل آنكه پژوهش هاي ادبي، عمدتاً پژوهش هاي توصيفي اند، كيفيّت فرضيه نيز در اين پژوهش ها منطق خاص خود را دارد. اين جستار با تكيه بر مطالع? كتابخانه اي و به گون? توصيفي - تحليلي در پي تبيين اين مسئله است كه آيا فرضيه سازي در ادبيات پژوهي كارايي دارد و اگر چنين است، به دليل تفاوت ماهوي ادبيات با دانش هاي ديگر، فرضيه در ادبيات پژوهي بايد چگونه باشد. پاسخ يابي براي اين مسائل، ازجمله با نقد تئوري «فرضي? فرايندنگر» در مطالعات ادبي همراه بوده است.
|
|
Researchers
|
Naser Jaberi (First researcher) , Mojahed Gholami (Second researcher)
|