|
Title
|
مطالعه ميداني و آزمايشگاهي سلامت سنگدانه ها در خاكريز هاي مهندسي نواحي ساحلي (مطالعه موردي در بندر بوشهر)
|
|
Type
|
Thesis
|
|
Keywords
|
خاكريز مهندسي، بهسازي خاك، سلامت سنگدانه ها، نواحي ساحلي
|
|
Abstract
|
اصولا براي احداث سازه هاي ساحلي، استفاده از خاكريز مهندسي به منظور ايجاد سكويي با مدول سختي بالا و يكنواخت، قابليت زهكشي و جلوگيري از صعود رطوبت به ساختمان ضروري است. مصالح سنگي با جنس، دانه بندي و اندازه مناسب براي عملكرد بهينه و مقاومت در برابر بارهاي استاتيكي و شرايط محيطي مهاجم در طول عمر سازه اهميت دارند. سلامت سنگدانه ها به ويژه در مناطق ساحلي به دليل هوازدگي، حمله سولفات ها و شرايط محيطي مانند آب شور و جزر و مد بسيار مهم است. تخريب سنگدانه ها مي تواند به از بين رفتن ساختار و پايداري خاكريز منجر شود. هم اكنون تهديد بزرگي در سواحل جنوبي براي خاكريزهاي مهندسي اجرا شده براي شهرك هاي مسكوني و صنعتي وجود دارد كه مطالعات ميداني و آزمايشگاهي مي تواند بينش ارزشمندي در مورد خواص و رفتار سنگدانه ها در شرايط مختلف محيطي ارائه دهد. اهداف اين مطالعه موردي شامل بررسي و ارزيابي عملكرد سنگ هاي مختلف در سازه هاي خاكريزهاي مهندسي در ساحل بندر بوشهر، بررسي وضعيت موجود خاكريزهاي مهندسي از نظر مصالح به كار رفته و ارزيابي نوع خرابي احتمالي، پيشنهاد كاربردي بودن معيارهاي معتبر موجود و وضعيت كنوني خاكريزهاي مهندسي در منطقه 530 هكتاري بندر بوشهر به عنوان يك منطقه هدف، و پيش بيني مخاطرات ژئوتكنيكي در آينده براي ساخت وسازها در اين منطقه است. از هر خاكريز مهندسي در نواحي مختلف شامل مناطق مستغرق، جزر و مدي و پاشش آب نمونه برداري شده است. در اين پژوهش، از خاكريزهاي مهندسي و سازه هاي حفاظت شده ساحلي نمونه برداري شده و 70 نمونه از بخش هاي مختلف بدنه خاكريز در دو بخش نمونه هاي سالم و آسيب ديده تهيه شده است. سنگدانه هاي سالم و آسيب ديده به آزمايشگاه منتقل و آزمايش هاي وزن مخصوص، جذب آب، افت وزني با سولفات سديم و سايش لس آنجلس انجام شده است. صحت سنجي نتايج بر اساس نمونه هاي آسيب ديده منجر به انتخاب معيارها و استانداردهاي موثر در تشخيص سلامت مصالح سنگي در اين منطقه شد. نتايج نشان مي دهند كه اغلب مصالح سنگي از نظر مقاومت سايشي لس آنجلس و سلامت سنگدانه در برابر سولفات ها ضعيف تر هستند. بر اين مبنا، درصد قابل توجهي از اين سنگ ها براي استفاده در سازه هاي خاكريز مهندسي مناسب نيستند و ممكن است در طي يك دهه دچار فرسايش شديد و تخريب شوند.
|
|
Researchers
|
Mohammad Zareian Jahromi (Student) , Bahman Niroumand (Primary advisor) , Abdoreza Fazeli (Advisor)
|