|
Title
|
خشونت كلامي در حديقۀ سنايي غزنوي
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
سنايي، تصوف، حديقه، زبان، خشونت كلامي، سده هاي ميانه
|
|
Abstract
|
حديقه الحقيقه به عنوان يكي امهات آثار ادبي و عرفاني و از جريان ساز ترين آن ها، ظرفيت هاي پژوهشي بسياري دارد. از جملۀ موضوعات قابل تأمل در حديقه بحث زبان آن است. زبان حديقه به مانند بسياري ديگر از آثار ادبي عرفاني به شكلي غير رسمي و نزديك به زبان محاوره سروده شده است. اين نزديكي به زبان محاوره زمينه ورود برخي از اشكال ناخوشايند زبان را فراهم آورده است.كه مي توان آن ها را مصداق خشونت زباني دانست. در اين مقاله كه به روش تحليلي صورت گرفته است ابتدا مصاديق خشونت كلامي چون؛ ناسزا و دشنام، تشبيه به حيوانات، خانواده و زن ستيزي، حقيقت خودستايي و تحقير ديگران و موارد مشابه در حديقه استخراج شده و سپس در پيوند با گفتمان عرفاني و شرايط زيستي شاعر و همچنين واقعيت هاي سياسي و اجتماعي عصر شاعر تحليل شده است. و در پايان به عوامل احتمالي بروز چنين نوع زباني پرداخته شده است. بنظر مي رسد؛ علل ظهور خشونت كلامي در حديقه را اولاً بايد به مخاطب آثار صوفيه كه عموماً عوام بودند مرتبط دانست. وجود مخاطب عام آزادي بيشتري در استفاده از ظرفيت هاي زبان به شاعر داده است. دليل ديگر وجه تعليمي ادبيات عرفاني است. ادبيات تعليمي در مقايسه با انواع ديگر ادبي از چاشني خشونت بيشتري برخوردار است. حيات فردي شاعر و انحطاط اخلاقي جامعه از ديگر عواملي است كه در بسامد بالاي خشونت در حديقه مؤثر افتاده است.
|
|
Researchers
|
Mojahed Gholami (First researcher) , Ali Azizi (Second researcher)
|