|
Title
|
واكاوي مبالغه موجود در ترجمه اسماء افعال در نهج البلاغه بر اساس نظريه كتفورد در زبان شناسي(مطالعه موردي ترجمه شهيدي و فولادوند)
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
ترجمه، اسم فعل، مبالغه، نهج البلاغه، كتفورد
|
|
Abstract
|
كتفورد، كوشيده است تا با به كارگيري قواعدي خاص، ترجمه را نظام مند كند و مترجم و مخاطب را ياري رساند. ترجمه اسلوب معنايي مبالغه موجود در اسم فعل در نهج البلاغه، بر اساس نظريه كتفورد، منبعي سودمند خواهد بود تا با روش توصيفي-تحليلي مخاطب را از مفاهيم بلند اين كتاب، بهره مند سازد. جستار كنوني، با تحليل ساختار معنايي موجود در اسم فعل در دو ترجمه شهيدي و فولادوند، به نتايجي رسيده است؛ مترجمان در زبان مقصد از نظر ساختاري، از همان اسم فعل عربي استفاده يا از ساختار صرفي-نحوي متفاوتي بهره برده اند كه مفهوم مبالغه را به درستي، منعكس نمي كند. در برخي موارد براي انعكاس مفهوم مبالغه از افزوده هاي تفسيري نيز، استفاده شده است؛ اما نتوانسته اند با بهره گيريِ برابر نهادهاي موجود، معنا را به درستي منتقل كنند. از نظر ساختاري، مترجم، ناچار از به كارگيري تغييرات زيادي در كلام خود شده است، تا در انتقال معناي موجود در سخنان معصوم موفق شده باشد. او كوشيده است تا با كمك گروه هاي مختلف اسمي و فعلي، معناي اصلي را به مخاطب منتقل كند. شايد وجود قيدهاي مختلف حالت، تأكيد، تشابه و ... مي توانست گره گشايي براي مترجم باشد؛ اما در بسياري از موارد، باز، حق مطلب ادا نشده است.
|
|
Researchers
|
Forok Farahmand Harami (First researcher) , Hossein Mohtadi (Second researcher) , Mohammad Javad Pourabed (Third researcher)
|