|
Title
|
فرونهادن روضه رضوان به بهاي دو دانه گندم
|
|
Type
|
Presentation
|
|
Keywords
|
قرآن،آفرينش آدم، شعر فارسي، گندم.
|
|
Abstract
|
چكيده
داستان هاي قرآن بر پهنه ادب فارسي تأثيري شگفت داشته است و از اين ميان داستان آفرينش آدم و حوا و هبوط آن ها، جايگاه ويژه اي دارد. اين داستان داراي اجزاي گوناگوني است و همواره دربار? چگونگي آن سؤالاتي مطرح بوده است و در آثار مختلف و به خصوص در تفاسير به تناسب دگرگوني هاي ذهن بشر، سعي شده است به سؤالات پاسخ داده شود؛ به ويژه كه اين داستان از نقاط مشترك سه دين اسلام، مسيحيت و يهود نيز بوده است و طبيعتاً در گستر? اديان و ادبيات جهان، تفاسير بسياري بر خود ديده است. در ادب فارسي نيز شاعران به داستان آفرينش آدم همواره نظر داشته اند و علاوه بر اقتباس هاي قرآني، خود نيز به خلق مضامين جديدي درباره آن پرداخته اند. در اين مقاله سعي گرديد نشان داده شود كدام شاعران اين واژه را در ارتباط با داستان آدم و حوا به كار برده اند و چه برداشت ها و مضامين جديدي، از خلال آن برداشت كرده اند. براي انجام اين كار از نرم افزار درج و سايت گنجور استفاده گرديد تا جستجو تسريع يابد و در نهايت به منظور مستند بودن پژوهش، به اصل منابع نيز مراجعه شد. اين تحقيق نشان مي دهد كه شاعران علاوه بر مضامين زيبايي كه از خلال اين داستان(با تكيه بر واژه گندم در اين پژوهش) آفريده اند؛ غالباً علت لغزش آدم را در مواردي بجز انگيزه غذا و شكم جستجو كرده اند و عللي مانند عشق، رهايي از كهنگي، ناگزيري، تعالي جويي، فداكاري و ... را براي عمل آدم بر شمرده اند.
|
|
Researchers
|
Naser Jaberi (First researcher)
|