|
Title
|
درآمدي بر مدارا و بردباري در مثنوي معنوي
|
|
Type
|
Presentation
|
|
Keywords
|
ethics literature,Masnavi, Tolerance
|
|
Abstract
|
بردباري و تحمل در ادبيات اندرزي و در اخلاق داراي اهميت خاصي است تا جايي كه شايد بتوان گفت عيار آدميان از طريق ميزان صبرشان، قابل سنجيدن است. صبر تنها يك ارزش قدسي يا اخلاقي نيست، بلكه يك ضرورت و نياز براي گذاران زندگي و كسب موفقيت نيز هست و به همين دليل است كه در مثل-ها تعجيل گر به سر در آينده توصيف مي شود و عجله به ابليس و اهريمن نسبت داده مي شود. در مثنوي شريف، صبر و بردباري اهميت ويژه اي دارد و اين طبيعي است؛ زيرا صبر از جمل? مقامات به شمار مي آيد و در داير? سلوك و در مسير فنا وجودش كاملاً ضروري است. اما در بار? حدود صبر اختلاف نظرهايي وجود دارد و برخي اعتقاد دارند در عرفان و تصوف، صبر به شكلي افراطي توصيه شده است. به منظور تبيين اين موضوع، و با در نظر گرفتن اهميت صبر و تحمل انسان ها در جهان امروز، در اين مقاله؛ نخست صبر، حلم و بردباري از منظر عرفا مورد بحث قرار گرفت؛ سپس در ارتباط با اجتماع و بر اساس داستان ها بررسي گرديد و مشخص شد كه مولانا اگر چه مانند ساير عرفا حلم را يك فضيلت اخلاقي و دروني مي-داند، اما در داستان هاي مثنوي، اغلب اين مقوله را در ارتباط با مسايل اجتماعي و انساني مطرح مي كند و در قبال دشوارترين و برانگيزاننده ترين شرايط، مخاطبان خود را به صبر و مدارا فرا مي خواند.
|
|
Researchers
|
Naser Jaberi (First researcher)
|