|
Title
|
بررسي نقش كيفيت فضاهاي باز شهري در افزايش تعامل اجتماعي شهروندان
|
|
Type
|
Presentation
|
|
Keywords
|
كيفيت طراحي، فضاهاي جمعي، تعاملات اجتماعي، فضاهاي باز، شهر.
|
|
Abstract
|
تعامل اجتماعي از پايه اي ترين نيازهاي انسان به عنوان موجودي اجتماعي برشمرده مي شود كه به مانند ساير فعاليت هاي انساني نيازمند فضاي كالبدي مناسب است. فضاهاي باز را مي توان ظرف كالبدي اين فعاليت هاي اجتماعي دانست كه شايد براي نخستين بار در سرپناه هاي ساده ي انساني و يا آتشي كه بر گرد آن جمع مي شده اند به صورت ناخودآگاه شكل يافته است. پس از آن با گسترش جوامع بشري و به تبع آن روابط اجتماعي، اين فضاهاي باز پيرامون و يا در مسير معابد، بازارها، كوچه ها، ميدان ها و . . . به صورت هدفمند و يا اتفاقي شكل مي يافته است. پر بديهي است كه در زندگي معاصر نياز به تعاملات اجتماعي دو چندان گرديده است و ضروت طراحي و ساماندهي فضاهايي براي رخداد اين تعاملات بيش از پيش احساس مي گردد. اين مقاله با بررسي وجوه مختلف ضرورت تعاملات اجتماعي در رشد زندگي فردي و اجتماعي انسان معاصر و با طرح اين فرضيه كه طراحي فضاهاي باز شهري مي تواند زمينه ي مناسبي جهت افزايش تعاملات اجتماعي را فراهم آورد، روش تحقيق كيفي و راهبر تحليل محتوا را براي رسيدن به هدف اصلي مقاله حاضر كه تعيين نقش فضاهاي باز شهري در افزايش تعاملات اجتماعي شهروندان است را پيش مي برد. يافته هاي اين مقاله نشان مي دهد كه به كارگيري الگوهاي طراحي جهت ايجاد شرايط امن، جذاب و راحت براي حضور افراد در فضاهاي باز شهري، تأثير بسزايي در افزايش تعاملات اجتماعي شهروندان دارد. نتايج پژوهش حاضر نشان مي دهد كه رابطه ي معناداري بين ارتقاء كيفيت فضاهاي باز شهري و افزايش تعاملات اجتماعي شهروندان مي باشد، در عين حال رابطه ي به دست آمده رابطه غير خطي است كه دليل آن را مي توان در وجود عوامل متعدد دخيل در تعامل اجتماعي و پيچيدگي روابط بين آن ها دانست.
|
|
Researchers
|
Pouya Doulabi (First researcher)
|