|
Abstract
|
هر جامعه اي داراي اهداف وآرمان هاي خاص خود مي باشد معماري وسيله ي واقعي سنجش يك ملت است. هر بنايي وظيفه دارد، از طريق فرم ظاهري خود، فرهنگ خود را به ديگران بنماياند، بنابراين هر ساختماني يك شاهد فرهنگي براي جامعه خود مي باشد.باانقلاب صنعتي در قرن نوزدهم علم و صنعت روز به روز توسعه پيدا كرد و انسانها با گذشته ي خود بيگانه شدند. تلاش براي يكسان سازي بناها باعث شد، انسانها فرهنگ خود را ناديده بگيرند. درصورتي كه ادراك انسان از محيط دور و برش تابع فرهنگ او مي باشد. با ورود نوگرايي و به وجود آمدن سبك هايي مثل سبك بين الملل ،كه اصول آنها يكسان سازي فرهنگ هاي متفاوت بود برخي از مردم از گذشته ي خود فاصله گرفتندو بدون توجه به فرهنگ خود ، سعي كردند معماري يكساني را دارا باشند . در نتيجه ي اين سبك ، سنت هاي خود را كه در طي ساليان، سينه به سينه به آنها منتقل شده بود به فراموشي سپردند ، در صورتيكه سنت باعث مي شود هنرمند تصميمات غير مهم و حاشيه اي را كنار گذاشته و تصميمات اساسي بگيرد. سنت مي تواند منبع الهام جهت خلق سنتي جديد واقع شود. ريشه ها ي هنر سنتي نوعاً قدسي مي باشد. روش اين تحقيق توصيفي تحليلي و ابزار تحقيق مطالعات ميداني، كتابخانه اي و پرسشنامه مي باشد.نتيجه ي احتمالي تحقيق طراحي امروزي در قالب چهار چوب هاي سنتي و برقراري پيوند بين حال و گذشته مي باشد
|