|
Title
|
رابطه بين پايبندي به نماز و رضايت زناشويي
|
|
Type
|
Presentation
|
|
Keywords
|
پايبندي به نماز؛ رضايت زناشويي
|
|
Abstract
|
پژوهش حاضر به منظور بررسي نقش پيش بيني كننده پايبندي عملي به نماز، به عنوان عاليترين مظهر رفتار مذهبي، با رضايت ناشويي، به عنوان يكي
از اركان اصلي استحكام خانواده، اجرا گرديد. به همين منظور، تعداد 208 نفر ( 121 مرد و 87 زن) از كارمندان متاهل ادارات دولتي شهر بوشهر با
استفاده از نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب گرديدند. اعضاي نمونه، مقياسهاي رضايت از زناشويي انريچ و نگرش و التزام عملي به نماز را
تكميل نمودند. نتايج تحقيق بيانگر رابطه مثبت معنادار بين نگرش و التزام عملي به نماز با رضايت از زندگي زناشويي مي باشد. بدين ترتيب كه رابطه
مثبت معناداري بين چهار بعد نگرش و التزام عملي به نماز، شامل اعتقاد به اثربخشي نماز، انجام مستحبات نماز، حضور قلب در نماز، و جديت در اقامه
نماز، با رضايت از زندگي زناشويي وجود دارد، ولي بعد جديت در اقامه نماز قويترين پيش بيني كننده رضايت از زندگي زناشويي مي باشد. با توجه نقش
موثر باورها و رفتارهاي مذهبي در معنادهي به زندگي و آرامش دهي به افراد و افزايش سعه صدر آنها در مشكلات و ناملايمات، و با عناي ت به اينكه
اقامه نماز عاليترين باور و رفتار مذهبي مي باشد، ترويج علمي جايگاه نماز در زندگي و تبيين فوايد روانشناختي آن در جامعه مي تواند نقشي شايسته در
استحكام خانواده ها و سلامت و سعادت جامعه داشته باشد.
|
|
Researchers
|
Ali Pakizeh (First researcher) ,
|