|
Title
|
بررسي مؤلفه هاي انعطاف پذيري در معماري و نقش آن در طراحي فضاهاي درماني
|
|
Type
|
Presentation
|
|
Keywords
|
architecture,Therapeutic buildings,Flexibility,Adaptability, compatibility
|
|
Abstract
|
طراحي مراكز درماني نسبت به ساير اماكن از اهميت دوچنداني برخوردار است. با توجه به پيشرفت سريع تكنولوژي و خدمات پزشكي و هم زمان با آن گسترش تنوع احتياجات يك مركز درماني لازم است طراح كاملاً آينده نگر و در جريان تحولات پزشكي قرار داشته باشد تا بتواند احتياجات خدمات پزشكي را در هر زمان بررسي نموده و سپس به طراحي آن بپردازد. از ديدگاه اكثريت مردم، محيط هاي درماني امروزي، فضاهايي بي روح، خسته كننده و گاهاً وحشت آور بوده، نيازمند دگرگوني و تحولي اساسي مي باشند. به طوركلي فرآيند بسترى شدن در طول دوره بيمارى استرس زا بوده و از تجارب نامطلوب براى بسيارى از افراد محسوب مي گردد. به همين علت يكي از دغدغه هاي اصلي در محيط هاي درماني طراحي فضاها به نحوي است كه بيمار در آن احساس راحتي و آرامش كند. با پيشرفت تكنولوژي و فن هرروز تقاضاي بيمار تغيير مي كند. پس فضاي درماني بايد بتواند امكان اين انعطاف پذيري را فراهم آورده و جوابگوي پايداري در طول زمان باشد. توجه به اين مسئله كه آيا مي توان با اعمال فضاهاي منعطف در بنا به راهكار مناسبي در طراحي با توجه به نياز و تغييرات در طي زمان دست پيدا كرد، امري مهم است. شناخت راهبردهاي انعطاف پذيري و بررسي امكان استفاده ي آن ها در طراحي مراكز درماني از اهداف اين پژوهش است.
|
|
Researchers
|
Hozhabr Dabbagh (First researcher) ,
|