|
جداره هاي خارجي ساختمان ها بدون عايق كاري حرارتي مناسب، مي توانند موجب مصرف بيشتر انرژي براي گرمايش و سرمايش ساختمان ها در طول سال گردند. افزايش مصرف انرژي گرمايشي و سرمايشي ساختمانها عواقبي چون انتشار بيشتر گازهاي گلخانه اي از جمله دي اكسيد كربن و پي آمد آن تغييرات اقليمي را به دنبال خواهد داشت. عايق كاري حرارتي جداره هاي خارجي ساختمان ها بعنوان يكي از راه هاي موثر بهينه سازي مصرف انرژي در تمام دنيا شناخته شده است. در ايران، وزارت راه و شهرسازي با تدوين و ارائه مبحث نوزدهم مقررات ملي ساختمان، راه كارهاي مناسبي از جمله روش تجويزي را براي عايق كاري حرارتي ساختمان ها متناسب با امكانات داخلي كشور ارائه نموده است. اين مقاله با هدف ارزيابي كارايي روش تجويزي در طراحي عايق كاري حرارتي دو ساختمان مسكوني ويلايي و آپارتماني بعنوان تيپولوژي غالب مسكن و مدل هاي مورد آزمايش اين مطالعه و با تكيه بر برداشت ميداني و داده هاي كمي، اطلاعات آب و هوايي يك ساعته و شبيه سازي رايانه اي در اقليم گرم و مرطوب بوشهر با سخت ترين شرايط آب و هوايي در كشور و با نياز انرژي سرمايي سالانه زياد، تهيه گرديده است. يافته هاي حاصل نشان مي دهد كه در نتيجه بكارگيري روش تجويزي در عايقكاري پوسته خارجي، مجموع مصرف سالانه انرژي گرمايشي و سرمايشي و انتشار سالانه دي اكسيد كربن در ساختمان ويلايي به ترتيب 42 درصد و 41 درصد كاهش خواهد يافت درحاليكه در واحد آپارتماني مورد نظر، اين مقادير به ترتيب 21 درصد و 20 درصد كاهش را تجربه خواهند كرد. نتايج اين ارزيابي بيانگر آن است كه عايق كاري حرارتي ساختمانهاي مسكوني با زيربناي كل كمتر از هزار متر مربع با بكارگيري روش تجويزي در اقليم گرم و مرطوب ايران در حاشيه خليج فارس، ميتواند راهكاري مناسب و عملي براي طراحي ساختمانها و محلات پايدار توسط معماران و طراحان ساختمان باشد.
|