محمدخلیل پذیر

هدف از انجام این مطالعه شناسایی جمعیت های مختلف مولدین میگوی سفید غربی پرورشی (Litopenaeus vannamei) و تأثیر آمیزش های خویشاوندی و غیر خویشاوندی بر روی شاخص های ژنتیکی و ضریب هم خونی نتاج حاصل از آنها در نسل دوم بود. با توجه به منشاء مولدین نگهداری شده در مراکز تکثیر استان بوشهر با استفاده از روش ریزماهوراه ای، پس از شناسایی جمعیت های مختلف از میان سه ذخیره مولوکائی، های هلث و هیبرید در نسل اول، شاخص های ژنتیکی نتاج حاصل از آمیزش های درون و برون گروهی آنها در نسل های دوم بررسی شد. نتایج نشان داد که میزان تنوع ژنیتکی در ذخیره های مولوکائی و های هلث (09/0±46/0 و 07/0±50/0) بیشتر از ذخیره هیبرید (06/0±38/0) می باشد. میزان ضریب هم خونی ذخیره های مولوکائی، های هلث و هیبرید به ترتیب 14/0، 31/0 و 41/0 بود. لیکن به دلیل فاصله ژنتیکی کم میگوهای ذخیره هیبرید و مولوکائی پس از ادغام آنها با همدیگر دو جمعیت مولوکائی، های هلث به عنوان مولدین نسل اول معرفی شدند. در نسل دوم علیرغم بیشتر بودن میزان تنوع ژنتیکی در نتاج حاصل از آمیز ش های برون گروهی مولوکائی×های هلث (12/0±47/0) و های هلث×مولوکائی (08/0±39/0) نسبت به نتاج آمیزش های درون گروهی مولوکائی×مولوکائی (04/0±19/0) و های هلث×های هلث (03/0±11/0) این مقادیر در مقایسه با نسل اول کاهش یافته بود. کمترین و بیشترین میزان ضریب هم خونی به ترتیب مربوط به نتاج مولوکائی×های هلث (18/0±268/0) و مولوکائی×مولوکائی (145/0±853/0) بود. با توجه به نتایج بدست آمده می توان عنوان نمود که عدم اطلاع از شاخص های ژنتیکی مولدین و آمیزش های صورت گرفته میان افراد خویشاند عوامل اصلی کاهش شاخص های ژنتیکی و پسروی ژنتیکی ناشی از افزایش ضریب هم خونی در نسل های بعدی می باشند.