آرش خسروی

اگرچه فناوری های نوین تصفیه و شیرین سازی آب مانند فناوری های ترکیبی و بدون پسماند مایع برای مقابله با کمبود آب مورد نیاز هستند، اما تأثیرات آن ها بر محیط زیست، منابع و سلامت انسان، به عنوان معیارهای اصلی پایداری، باید در سیاست گذاری توسعه فناوری های نوین مورد ارزیابی قرار گیرد. در مطالعه حاضر، انواع فناوری های شیرین سازی آب شناسایی و بررسی شدند و بر اساس ویژگی هر فناوری و شرایط عملیاتی مورد مطالعاتی فناوری های منتخب طراحی گردیدند. علاوه بر این، فرآیندهای ترکیبی و بدون پسماند مایع متعددی طراحی شدند. همچنین، داده های عملیاتی جریان های انرژی، مواد شیمیایی و مواد سازنده با استفاده از شبیه سازی و محاسبات مهندسی تعیین گردیدند. در ادامه، ردپای محیط زیستی 10 سیستم عملیاتی و نوین تصفیه و شیرین سازی آب در منطقه خلیج فارس، به طور ویژه استان بوشهر با استفاده از ارزیابی چرخه حیات به عنوان ابزاری مؤثر برای سیاست گذاری و انتخاب فناوری های پایدار تحلیل شده اند. این مقایسه بر اساس شاخص های نرخ بازیابی، تغییر اقلیم، یوتروفیکاسیون و سمیت محیط زیستی انجام شده است. نتایج نشان داد که استفاده از سیستم کریستالایزر می تواند یک گزینه بسیار موثر در جهت افزایش نرخ بازیابی و همچنین دستیابی به راهبرد بدون پسماند مایع باشد. همچنین مشاهده شد که روش نوین تقطیر غشایی یک گزینه مناسب جهت اجرا در فرآیندهای ترکیبی و دستیابی به اهداف کمینه پسماند مایع و یا حذف پسماند مایع باشد. مشاهده شد بیشترین نرخ بازیابی مربوط به سناریو RO-MD-BCr با میزان 97/99 درصد است. به صورت کلی، در شاخص تغییر اقلیم، سناریوهای RO-MD، RO-MD-BCr، RO-RO-BCr و NF-RO-BCr کمترین میزان انتشارات را از خود نشان دادند. در شاخص یوتروفیکاسیون، سناریوهای ترکیب شده با کریستالایزر و حوضچه تبخیر خورشیدی، کمترین میزان آلایندگی را دارند. همچنین، سناریوهای RO، RO-RO، NF-RO و RO-RO-Solar pond کمترین میزان در شاخص سمیت محیط زیستی را دارند. در ادامه، نحوه تغییر میزان انتشارات در صورت تامین آب به منظور مصارف کشاورزی مورد مطالعه قرار گرفته است. همچنین، آنالیز حساسیت به منظور تعیین نقش فشار عملیاتی در نرخ بازیابی و انتشارات محیط زیستی انجام شده است. نتایج این پژوهش، می تواند نقش موثری در تبیین سیاست گذاری توسعه آب شیرین کن ها در منطقه خلیج فارس و به طور و